Arwen's terug komst

Een mensen gedaante liep door de mist van de berg op een dun berg paadje. Naja echt mens was ze niet. Ze was een elf en haar ogen keken rustig voor zich uit. Haar bruine lange golvende haren deinde mee op het briesje wind dat er was. Arwen zuchtte een keer diep en keek voor kort om haar heen. Ze ging bij de rand van het paadje staan en keek naar het uitzicht. Al was alles een beetje wazig door de mist. Ze vroeg zich af of haar vrienden hier nog waren. Als ze haar vrienden teminste nog waren. Ze was een tijd weg geweest en ze had eigenlijk niks laten weten. Ze kon het dan best begrijpen als sommige haar niet meer moesten hier. Ze draaide zich om en liep weer verder over het berg paadje heen. Ze besefte na een tijdje dat het best koud was en ze veranderde langzaam in haar tijger vorm terwijl ze nog gewoon door liep. Uiteindelijk bleef ze bij een brede rots staan en sprong erop. Ze ging erop liggen en legde haar kop op haar poten. Ze sloot voor even haar ogen en dacht aan haar tijden in MA. Er waren vast al wel veel meer wezens bij gekomen. Misschien waren haar vrienden hier haar allang wel weer vergeten..

Vulcana liep door de bergen, ze kon het nog steeds niet geloven dat Kaina dood was, maar Isis zou over haar waken. Ze rook iets bekend en veranderde in haar wolfgedaante. Ze liep er naartoe en ze zag een elf, "Arwen! Het is goed om je weer te zien." Haar oren hingen nu plat en haar staart naar beneden, en met een droevige blik zei ze: "er is te veel gebeurd terwijl je weg was..."

Arwen keek op toen ineens een stem hoorde. Ze stond langzaam aan op en zag Vulcana staan. Eerst wou ze op haar af springen en haar vrolijk begroeten maar bleef toch maar staan en zuchtte diep. Haar staart zwiepte heen en weer en ze luisterde naar haar woorden. Haar staart bleef stil hangen en haar oren hingen wat slapper. ''daar had ik al zo'n vermoeden van..'' zei ze met een zucht. Kort daarna hoorde ze nog een stem en keek in de richting van waar het vandaan kwam. Ze zag dat het blue was. Wat was die gegroeit zeg. Maar ook zij leek niet al te vrolijk. Ze hoorde haar woorden en ze had het gevoel dat haar hart stil ging staan toen ze hoorde dat Kaina dood was. ''hoe.. maar.. hoe is dat gebeurd..?'' vroeg ze verbaasd ze kneep toen even haar ogen dicht en zuchtte diep. Dit kon toch niet waar zijn..?