meets me! {Shade}

De zonnebloemen die zowat overal stonden in het veld lieten een lichte beweging achter zodra Frozen er dwars door heen liep. Zijn passen waren vrij lomp en hij deed geen moeite om stil te zijn. Het zou toch alleen maar leuk zijn als hij iemand tegen kwam. En dan het liefst nog iemand waarmee hij lol kon uit halen. frozen glimlachte bij de gedachten. Wat voor hem lol was was vaak voor anderen irriteren. Frozen genoot van de blik van zijn slachtoffers als hij weer eens een van zijn streken uithield. Yep,hij mocht dan in jaren 3 jaar zijn maar voor zijn gedrag was hij nog gewoon een pup. But wat does it matter. Spookte er dan altijd in zijn kop. Frozen's lange slungelige witte poten verpletterde weer een zonnebloem. Frozen-zilla,yeah dat was hij gewoon. zjjn nieuwe bijnaam Frozen-zilla. Een grote glimlach sierde zijn snuit. Hij zou zijn nieuw naam eer aan doen. Met zijn borst trots naar voren begon hij te brullen als iets wat een reuze aap moest voorstellen. Al klonk het meer als de roep van een hert in de bronstijd. but he don't care. Er was like niemand hier. En zelfs als er iemand was dan maakte dat toch niet uit? Iedereen moest zijn awesome Froze-zille brul horen. Het maakte Frozen niks uit of hij voor schut werd gezet. Hij merkte het vaak niet eens. Frozen was niet dom,maar in sommige opzichten leek dat wel zo. Toch kon de witte reu ook serieus zijn,al moest het dan wel een echt noodgeval zijn. Frozen snoof de lucht op terwijl hij stil hield. Een nog bredere grijns sierde zijn snuit. Hij had de geur van vos geroken. Gewoon een dood normale vos. Die ging hij eens trollen. Op zijn stilst sloop hij richting de geur. Al snel vond hij de vos tussen een aantal zonnebloemen zittend. Met een kleine musje in zijn bek. Kennelijk had hij en goeie vangst gehad. Jammer voor hem dat Frozen er was. Met een grote sprong belande Frozen voor de vos. Het beestje schrok zich rot en wilde weg rennen. Frozen zette een poot op de rode staart van de vos en de vos strukelde. Opnieuw probeerde hij weg te rennen met het musje nog inz ijn bek.Maar Frozen had geen medelijden. Arm vosje toch.... Nu stapte Frozen naar voren met zijn poot noch steeds op de staart gedrukt. Nu verschoof hij zijn poot naar de rug van de arme vos die nog steeds druk aan het tegen stribbelen was. "Ach klein vosje toch" zei Frozen met zogenaamd medelijden in zijn stem te horen. "Zal ik je dan maar even helpen?"zei hij op dezelfde toon. Toen pakte hij de vos bij zijn nek vel en tilde het op. Het was een geluk dat de vos niet heel groot was. Met de vos bungelend in zijn bek begon Frozen te rennen. De vos probeerde met al zijn kracht weg te komen maar Frozen was sterk en maakte daar dan ook zeker gebruik van. Expres liet hij zijn kop heen en weer schudden. Zodat de vos nog meer heen en weer zou slingeren. Tussen een paar planten door recette Frozen waardoor de vos een aantal keren zijn kop stopte tegen een stam er van. De arme vos trapte nog altijd wilt heen en weer om vrij te komen maar natuurlijk werkte dat niet. Frozen stopte en wierp een blik op de vos in zijn bek. Toen liet hij die los en een duivels grijnsde sierde zijn snuit toen de vos waggelend als een dronkenlap weg liep. Frozen lachte hard op om de weg strompelende vos die toen neer viel op de grond om daarna een poging te doen om op te staan. Nog na grinnikend liep Frozen weer door. Hij op een like,UHm door reis. Hij rees gewoon zo'n beetje overal naar toe. Af en toe gedwongen omdat de bewoners van het gebied een hekel aan hem begonnen te krijgen. Maar in zijn ogen was dat gewoon omdat ze het te veel eer vonden om Frozen in hun midden te hebben. Frozen sprong de lucht in om een goed te kunnen zien wat er was. Ergens in de verte zag Hilton zijn vissing een open plek. Toen zijn poten weer de grond raakte besloot hij dat hij daar naar toe zou gaan. Misschien was er wel iemand om te trollen. De 'sjaal' die om Frozen's nek hing wapperde in de wind. Het was misschien raar om in gebieden met een heerlijk temperatuur een sjaal te dragen. Maar het was gewoon een deel van hem dus hield hij die altijd om. Na een tijdje hebben gelopen kwam Frozen aan bij de open plek. Er was een klein poeltje met water dat er helder uit zag. Snel rende hij erop af om ervan te drinken. De vos had hem dorst gegeven. Het kost ook zoveel moeite om een vos in je bek te houden. Frozen grinnikte even zachtjes. Die vos wist nu zeker dat Hij niet in zijn buurt moest komen. Anders kreeg hij nog een ritje. Plots keek Frozen op. Hij rook de geur van een ander wezen. Misschien was dit wél een wezen waar mee hij kon praten. Dan kon hij hun reactie horen als hij ze ging trollen. Frozen ging staan met zijn ogen gericht op de plaats waar de geur vandaan zou komen. "Helluw"zei hij met een raar stemetje. Hij wachtte op reactie. Hopelijk was het een makkelijk doel wit om te trollen.



Shade only (: