Terug van een grote reis....

Isladêr liep rond door de bossen, en ze was wel wat moe. Ze was net terug van een grote reis, en ze huilde heel even naar haar vrienden. Ook wilde ze wel nieuwe wezens leren kennen, maar ze had nu even liever haar vrienden. Ze keek wat om haar heen, en ze had dan ook overal littekens. In de tijden dat ze weg was geweest had ze veel gevochten, en ze was ook veroudert. Niet dat het haar iets kon schelen, aangezien ze nog even sterk is dan vroeger.

Kaina kwam aangelopen, haar gloed was blauw: gemoedelijk. Ze glimlachte vrolijk naar Islader en zei "Welkom terug Islader" en boog eventjes. Toen gaf ze zelf een huil naar haar vrienden, het moest een gezellige boel worden!

"Mam...Gezellig"zei Rochus sarcastisch en snoof.Hij rolde met zijn ogen en duwde haar gemakkelijk omver en vroeg daaena sloom"Is Blue hier ook?".Hij zag haar nergens en ging wat verderop zliggen op zijn zij en wachtte tot Blue was en dan werd het pas gezellig voor hem maar niet voor de andere.

Vulcana kwam ook aanlopen toen ze de huil van Kaina had gehoord. "Welkom terug, Islader, het is goed je weer te zien." Ze knikte vriendelijk naar Rochus en Kaina.

Kaina keek geïriteerd naar Rochus en zei "Hoi Rochus" ze zuchtte en haar gloed werd oranje. Toen zag ze Vulcana en kwam naar haar toe gerend "Vulcana!" riep ze blij en gaf haar een lik. "Alles goed?" vroeg ze toen.

Vulcana grijnsde en gaf Kaina een lik terug. "Natuurlijk, en met jou?" Ze kwispelde blij en kefte.

Kaina glimlachte en zei "Ja, alles gaat wel goed, alleen is Rochus hier, mijn pup". Ze keek met een gedwongen glimlach naar Vulcana en toen naar de grond.

Vulcana keek even naar Rochus en dan bezorgd naar Kaina, "wat is er met hem?" vroeg ze, "ik heb hem een tijd geleden ontmoet."

Kaina keek met een laat-het-me-nou-niet-zeggen gezicht aan en sloeg haar ogen neer. Ze zuchtte luid en zei toen "Zijn vader, Rochus is een keer weggelopen en ik heb hem toen een hele tijd niet meer gezien, de eerste ontmoeting die toen weer volgde was...euhm...negatief. Zijn vader stond naast hem, en Blue en ik werden opgejaagd. Ik kon geen schade aan Blue riskeren, vandaar dat ik ben gevlucht. Wat er daarna is gebeurd weet ik niet, Blue zegt dat ie haar wilt vermoorden".

Vulcana keek verbaasd en gromde. "Als ik het had geweten, ik heb gezegd dat hij welkom was om aan de trainingen van de clan deel te nemen, omdat hij hier niemand kende behalve Blue en jij. Stom, stom, stom. Spijtig staan hier geen palmen, ach ja gewone boom gaat ook." Ze liep naar een boom en begon er met haar kop tegen te slaan. Ze zette een stap achteruit en wankelde. "Auwch, had ik beter niet gedaan." Ze genas zichzelf en liep terug naar Kaina. "Wat moet ik doen? Hem bij Blue weghouden?"

Kaina keek Vulcana pijnlijk aan en ze zei toen "Maakt niks uit Vulcana, het is mijn zoon, ik ga eerst vragen wie hij allemaal al vermoord heeft, en dan ga ik hem een lesje leren voordat zijn vader hier is". Grommend ging ze op Rochus af, het voelde zo onnatuurlijk. Elke stap bleek moeilijker dna vantevoren gedacht. Toen ze uiteindelijk Rochus had bereikt haalde ze hem neer en legde haar poot op zijn nek, oefende er veel druk op en zei toen "Ik kan je nu, ter plekke vermoorden, maar ik geef je nog een kans". Ze sloot haar ogen en opende ze pas weer toen ze naar de lucht keek en zuchtte toen. Kaina keek weer naar Rochus en zei "Wie heb je tot nu toe in MA vermoord?".

Vulcana keek naar Kaina en ging dan ook naar rochus toen en bekeek hem met een blik die zei wees alsjeblieft eerlijk, ik kan je hier niet uithelpen.

Rochus had alles gehoord wat ze zeiden en grijnsde."Zon eenhoorn ofzo zon blauwe"zei hij kalm terwijl er druk kwam bij zijn nek.Hij rolde zich om en ademde even diep.Ach ja ,schijn bedrieft hea.

Vulcana ademde even diep in toen ze dat hoorde. "Diplua..." zei ze zacht. Waarom zij? Ik heb haar maar een keer ontmoet, maar toch, zij verdiende het niet om te sterven. Ik moet mezelf beheersen, woede en wraak zijn geen oplossingen.

Kaina keek Rochus teleurgesteld aan, ergens had ze nog hoop gehad dat hij niemand had vermoord het blééf haar zoon. Een traan gleed over haar wang en ze liet hem los. "Zwakkeling dat je bent" fluisterde ze tegen haarzelf, met rode ogen keek ze Vulcana aan en zei "Als we de rust moeten behouden in MA zouden we hem moeten doden, maar ik weet niet of dat de dingen erger of minder maakt ". Kaina keek weer naar Rochus, maar dit keer zonder verdriet of spijt en zei "Hoop dat de godin Isis, Vulcana, je genadig is".

Vulcana ging achter Rochus staan, ze veranderde in een weerwolf en ze spreidde haar armen, een gouden lichtbol kwam uit de hemel en toen die haar bereikte was er een grote lichtflits, Isis had haar lichaam overgenomen voor een korte tijd en keek naar Rochus. "Rochus, ik heb eerder een grote fout gemaakt door iemand te laten leven, en kijk wat er is gebeurt: we leven nu in oorlog, terwijl ik enkel vrede wou. Dit is wat er gebeurt als je je gevoelens laat beheersen, zoals haat, liefde, verdriet, en zo verder. Beheers je gevoelens, laat ze jou niet beheersen zoals ze bij mij hebben gedaan. Leer met de haat voor Blue te leven, dood haar niet, doe zoals Vulcana, zij haat ook iemand, maar ze probeert hem niet te doden, enkel als hij haar vrienden aanvalt. Rochus, ik geef je nog een kans, maar verpest deze niet, want Vulcana zal je doden als je Blue doodt, ze betekent veel voor haar. Verpest het niet Rochus." Er kwam weer een lichtflits en Vulcana stond er weer, de gouden lichtbol verdween terug naar de hemel. Ze glimlachte naar Kaina en keek naar Rochus, "het is wijs om haar raad op te volgen."

Gespannen keek Kaina naar Rochus toen Vulcana in Isis veranderd, ze had helemaal gelijk, maar tóch, het was haar pup en dat zou nooit veranderen. Ze gromde kort naar Rochus en verborg haar gevoelens en haar verdriet. "Ík ben je moeder, dat weet ik, maar de veilligheid van MA gaat voor, ik kan je zo vermoorden, samen met Vulcana, maar...ik weet niet of ik dat doe". Een traan gleed over haar wang en ze keek naar Vulcana "Sorry, ik kan dit niet" zei ze en rende weg.

Vulcana keek Kaina na en keek dan naar Rochus. "Vermoord alsjeblieft niemand meer, Rochus, denk aan wat Isis zei, en volg haar raad goed op. Vaarwel," zei ze en ze rende weg, achter Kaina aan.

"Oke?"zei Rochus twijfelend maar hij zou gewoon doorgaan met doden.Dit was zijn karakter en dat kon niet veranderen door iemand.Hij gaapte verveeld en ging verveeld weg van de plek.