Nieuw op deze plek

Isladêr liep al trippelend rond in het nieuwe gebied. Ze had lang gereist om
naar hier te komen. Haar ogen hield ze strak gericht op de omgeving, en
ze hield ook alles in het oog. Er was niks dat haar bang maakte, nee ze wist
waar ze aan toe was. Zelfs voor de duivel had ze geen bang, haar ogen leken
kil maar dat was niet zo. Rustig liep ze gewoon verder, en ze kijkt wat rond.
Ze staat op een kleine heuvel in het veld, en ze laat een huil horen. Haar
gehuil kon je van mijlenver al horen, dat kwam dan door haar mysterieuze
kracht.

Opeens stond Kaina voor haar en zei "wie ben je ?".
Het had iets dringends, iets woedends, maar zo was ze niet.
Haar poten stonden klaar om te springen, en haar mond klaar om te huilen.

Isladêr kijkt de wolvin heel even aan, maar dan kijkt ze weer
eens wat rond. "Ik ben Isladêr en jij?" Zei ze dan en haar ogen
richt ze een paar seconde op de wolvin.

''Okami'' Zei Okami die achter Kaina verscheen. Ze bekeek de wolvin god en snoof. ''Zeker weer iemand van de maan'' Dacht ze en liep een stukje achteruit.

Verbaasd kijkt Isladêr naar de andere wolvin, maar dan knikt ze enkel kort.
Als bevestiging dat ze luistert naar hun woorden, en toch zou ze hen in het
oog houden. Haar ogen richt ze dan ook heel kort op hun, maar dan wend
ze haar blik weer af. Ze schudde haar vacht, en kijkt dan naar de hemel.

''Oja dit is Kaina''Zei Okami. Ze keek naar Kaina en vroeg ''Kiana wat is er?'' en keek naar de lucht.

"Aangenaam." Zei Isladêr dan rustig terwijl ze beide nog steeds in het
oog houd. Aangezien ze anderen niet zo gauw vertrouwd.

Ze keek naar de wolf die zich als Isladêr voorstelde en zei toen "zoals Okami al zei, ik ben Kaina, aangenaam". Haar houding werd iets kalmer, maar geen van beide wolven vertrouwde ze écht.

Isladër gaat zitten en krabt achter haar oor. De hemel zag er mooi uit vond ze,
en haar blik was daar dan ook opgericht. Maar haar oren hield elk geluid in de
gaten, en toch zou ze als ze zich bedreigd voelt aanvallen.

Kaina huilde naar de maan, de wind stak in de vorm van een koel briesje op en waaide door haar witte, haast zilveren vacht met een blauwe gloed heen. Ze glimlachte en genoot ervan.

Als Isladêr in de lucht zou gaan, dan was ze ontzichtbaar. Dan kijkt ze naar
Kaina die net een huil gaf, en ze kijkt haar oplettend aan. Toch ontspande
ze zich wat, en kijkt ze heel even rondom haar. De omgeving was prachtig
en vooral bij de nacht was het prachtig. De maan gaf Isladêr een erg goed
gevoel, maar toch zou ze haar kracht niet gebruiken in hun buurt.

Kaina veranderde in een arend en vloog door de avondlucht die haar veren streelde, het was heerlijk om 's nachts te vliegen vond ze.

,,Yang''Zei yang kalm terwijl hij in het duister stond.

Isladêr kijkt naar de reu, en ze knikte heel even niet dat ze hen
allemaal vertrouwde. Maar toch blijft ze gewoon erg kalm, en toont
ze geen enkele angst of andere emotie.

Yang begon te grommen en sprong uit de bosjes.
,,Wij in dit gebied respecteren mekaar en dat ga jij ook doen''Zei hij op een dreigende toon.

Isladêr kijkt de reu niet aan, en ze staat op. Haar ogen had ze dan even op hem
gericht. "Tja." Zei ze dan als antwoord, waarna ze gewoon rustig rondkijkt. Ze
zal niet makkelijk iemand vertrouwen, en zo was ze dan ook. En hij moest al
niet beginnen te dreigen, want deze dame kon er niet tegen. "Denk maar niet
dat je iets bereikt met je gedreig." Zei Isladêr terwijl ze wel gelijk had, en ze
stapt dan weg van de reu.

Kaina landde voor Yang en zei "stop, laat haar met rust". Ze veranderde weer in een wolf en gromde naar hem.

Isladêr kijkt naar Kaina, en ze blijft even staan. Haar ogen had ze strak op die van
Yang gericht. Het kon haar niet schelen dat hij haar zou aanvallen, het enige wat
Isladêr wist was dat ze ook zou kunnen beginnen met dreigen. Maar dat deed ze
niet, en vooral niet tegen nieuweling. Zo hoorde dat niet vond ze, en dat was de
enige reden dat ze wat arrogant tegen hem deed.

,,Nee,Kaina ze zal moeten leren respect te hebben''Zei hij luid.Hij rende om kaina heen en sprong op Isladêr. ,,LEER RESPECT HEBBEN"Zei hij dreigend. ,,Anders zul je vaker met mij te maken krijgen''Hij sprong van Isladêr af en ging weer in de schaduw staan zodat niemand hem kon zien.

De wind stak op en bijna alles behalve de bomen en Isladêr en haarzelf waaide niet om "verdwijn!!"riep de wind tegen YAng, haar ogen stonden kwaad, de stem bulderde ijzig door de wind en was overal te horen.

Isladêr kijkt hem aan als hij plots op haar springt. Dat pikte ze dus niet, en ze
besluit dan om nooit respect voor hem te tonen. Nee, zij zou hem helemaal
niks van respect tonen. Haar werd altijd vertelt dat zolang de mede geen
respect toont, zij het ook niet moest hebben. "Voor jou heb ik geen respect
REU!!" Riep ze dan achterdochtig, en ze stapte dan gewoon weg. Hem ging
ze dus niks geven van respect, nadat hij zo tegen haar deed.

Yang kon de duisternis besturen en maakte het duister zodat De wind weg ging."Ik verdwijn nooit''Zei hij dreigend.

Aiya huilde deze keer naar de maan die nu niet goed te zien was, de wolken verdwenen, de wind stak nu, harder dan ooit op, haar ogen werden wazig en rood , net zoasl haar vacht en de gloed om haar heen. De wind werd steeds sterker en sterker, als een geest praatte ze en zei met een ijzige stem "verdwijn !!!"ze zette grote passen, steeds dichterbij Yang.

Vulcana sprong uit de schaduw tussenbeide en richtte een vuurzuil op. " Hou daarmee op!" brulde ze naar Kaina en Yang, haar ogen samengeknepen en vurig. Vlammen flakkerden op naast haar en doofden terwijl ze tegen Yang zei: "Het spijt me dit te moeten zeggen, Alfa, maar het was niet jouw recht die wolvin te bespringen. Laten we teruggaan naar de roedelgrot." En tegen Kaina fluisterde ze zachtjes: " Het spijt me van mijn alfa. Vergeef ons." En ze draaide zich om, wachtend op Yang.

Kaina knikte, haar gloed werd weer blauw en normaal zoals alles, haar haren gingen alleen nog onrustig heen en weer terwijl er geen wind stond "laat dit eenmalig zijn " zei ze hard.