Aankomst

Met stevige passen kwam een sterk gebouwde,grote Afrikaanse Wilde hond aangelopen die eigenlijk niet op koude gebieden hoorde maar hem deed het niks.Hij stond stil toen hij aangekomen was en hie zijn kop omhoog waar een duicelijke valse grijns op was en zei"Dus hier is MA waar mijn kleine zusje vluchtte met haar neppe Lynx ouders".Hij snoof de lucht in"later ruikt het hier erg zalig"en hij dacht aan hoe het hier eigenlijk eruit moest zien met zwarte sneeuw in de bergen met veel skeletten en de dode lijk van Blue voor zich"Blue is onsterfelijk en ik ook maar ik kan haar met een gemak doden".Hij hoorde opeens wat en zijn kille rode ogen keken naar achteren.

Diplua stond achter Rochus met een direkte blik en zei beleefd"Ik raad u aan om Blue niet te doden anders krijgt u met mij te maken".Ze deed haar kop naar beneden en kwam op Rochus af met haar hoorn.

"hey een opdringertje hea okee goed dan dan dood ik jou eerst"zei Rochus grijnzend en kwam op Dilpua af en ontweek daarna de eenhoorn en beet in de nek van het beest en deed zijn voorpoten voor de ogen van Diplua en met zijn achterpoten duwde hij de onderkaak van de eeenhoorn naar boven en trapte wat keren.

Diplua kreeg steeds minder lucht en hoeste bloed uit"dood mij in plaats van Blue"kwam eruit en ze zakte door haar benen en vield met een haar smak op de grond terwijl haar ogen langzaam dicht gingen.Toen haar ogen gesloten waren stopte haar hart met kloppen en was ze....gestorven.

Rochus liet Diplua net op tijd los voordat de eenhoorn viel en spuugte op het lijk en zei"Dat was echt een makkie".De sneeuw om de lijk heen veranderde langzamerhand in rood en dat maakte hem wat blijer.Hij at wat van de lijk en nam de ingewanden als eerst.Had hij tenminste wat te eten van de reis hiernaar toe.Hij likte zijn bek af maar niet helemaal zodat hij onderweg de heerlijke smaak van bloed kon proeven.Hij pakte de eenhoorn bij de staart en zocht een grot waar hij rustig verder kon eten.

Blue herkende een geur en kwam er vlug opaf.Ze zag een Afrikaanse Wilde hond en wist gelijk dat het haar broer was.Ze wou grommen totdat ze Diplua's lijk zag in de mond van haar broer.Ze gromde daarna pas maar Rochus was al uit het zicht.Ze zuchtte en kreeg toen woede in haar poten en stampte in het sneeuw met veel kracht en de tranen vielen neer in de sneeuw.