Vulcana's grot

Blue hoorde eerst gegrom en wou reageren maar in een fractiue van 1 seconde stond de zwarte draak voor haar."hey bedankt draak.."zei ze en toen zag ze Vulcana ook"en jij ook bedankt en de 1ste regel is nooit iemand van je eigen clan aanvallen".Ze deed wel eens wijs.

Vulcana knikte. "Je bent al wijs voor zo'n jonge leeftijd, Blue. Shruikan, blijf bij haar." De zwarte draak knikte. 'Stap op, Blue. We gaan een eindje vliegen.' Vulcana liet de schaduwmuur zakken en de schaduwen gingen terug naar de muur, hun meesteres goed in het oog houdend.

"Maar," zei Death "jij bent toch echt de wijste hier Vulcana, daar zal niemand jou in kunnen overtreffen."

Vulcana glimlachte. "Jij altijd met je complimentjes. En ik ben niet de meest wijze persoon hier."

"ik ben gemaakt voor complimentjes," zei Death "maar wie zou er dan wijzer kunnen zijn dan de allerwijste wijze?" vroeg hij, omdat hij zich niet kon voorstellen wie er wijzer kon zijn dan Vulcana

Vulcana's ogen keken nu droevig. "De meest wijze is hier niet aanwezig. Dat is Kaina, Blue's moeder."

"ik heb er van gehoord, wat een triest verhaal zeg!" zei Death "alleen het waren maar roddels van wat er gebeurd zou zijn, zou jij me er iets meer over kunnen vertellen?" "ik heb gehoor dat ze een tijdje niet meer erbij kon zijn hier"

Vulcana knikte. " Ze is zichzelf gaan voorbereiden op de oorlog. Iets wat wij binnenkort ook zullen moeten doen als Clan. Wapens en uitrustingen maken, die amuletten die ik beloofd heb. We zullen hard moeten trainen."

"maar natuurlijk, ik doe alles voor mijn lieve zusje" "roep me als je me nodig hebt en ik zal komen" zei death

Vulcana knikte. "Bedankt, ik ga nu eerst een goede grot zoeken voor onze clan. Tot straks."

"tot straks!" riep death vulcana nog na, die al ver weg was

Blue ging zitten op de draak en de draaak vloog een rondje om MA en daarna kwam hij terug in de grot waarna ze uitstapte en de draak over zijn voorhoofd aaide en zei"brave draak".

Vulcana was ondertussen al terug en zag Blue aankomen. "Hey, Blue. Sorry, ik was even gaan kijken voor een goede clangrot. Geen gevonden, spijtig genoeg."

"zal ik gaan zoeken?"vroeg Blue en keek even naar buiten.Er moest wel ergens een grot zijn.Ze keek naar de draak en vroeg aan Vulcana"kan ik je draak even lenen om er 1 te zoeken?"

Vulcana knikte. "Ehm, voor de zekerheid en wat bescherming." Er kwam een rode draak uit haar lichaam. "Blue, dit is Ignis, mijn vuurdraak. Ignis, bescherm Blue en Shruikan." "Natuurlijk, meesteres." Ignis boog en ging bij Blue staan. "Kunnen we vertrekken, wijze lynx?"

"ken je haar?"vroeg vulcan toen hij in duivel veranderde door angt en woede

Vulcana gromde. Haar draken verstijfden. "Ja, ik ken Blue. Ze is een lid van onze clan, en een beta." Haar draken begonnen ondertussen te grommen en openden hun kaken lichtjes. "Nee, Shruikan, Ignis." Ze wilden hun aanvallen gebruiken, maar wanneer vulcana nee zei, sloten ze direct hun kaken.

"driftige draakjes heb jij"zei vulcan terwijl hij de draken hypnhotiseerde zodat ze ook naar hem luisterden"nu zullen ze me gerust laten!"zei vulcan lachend

Ellune stapte naar binnen. "Hallo, Vulcana. Hoe is het?" Hij gromde naar de donkerblauwe wolf en strekte zijn vleugels even. Hij strekte zijn gedachten uit naar Vulcana. 'Wat ga je nu doen met seto?"

"wat ben je bang om met me te vechten!!!"riep valcan naar ellune"je denkt echt dat ik dom ben hé!?"vroeg vulcan, negeerde alles wat er gebeurde en hypnhotiseerde ellune zodat hij ging vechten.

Shruikan en Ignis schuifelden over en weer en bouwden mentale barrières rond hun geest toen ze iets anders voelden dan de ruwe aanraking van Vulcana's geest. "Hallo, Ellune, alles is goed. En met jou?" 'Ik weet niet, hij heeft blijkbaar ook genoeg van mij. Als we niet meer samen zijn, hoop ik dat dat de relatie van Anubis en isis niet verpest.' Vulcana gromde wanneer ze voelde wat vulcan deed. "Je kan mijn draken niet bevelen, vulcan. En als je het nog eens probeert zal ik je uit de clan moeten schoppen, en dan kan je je eigen draken niet krijgen." Ze strekte haar eigen gedachten uit naar Ellune en gooide de illusie van vulcan eruit.

"soory vulcana maar dit gaat ik doen terwijl ik m'n neus volg"zei vulcan terwijl hij in zijn duivelvorm veranderde en ellune naar de hel stuurde. toen vulcan naar vlcana's gezicht keek werd hij angstig en telepoorteerde zich naar de hel op hoop dat vulcana hem niet zou vlgen en ging ellune zoeken toen hij besefte wat hij gedaan had.

Vulcana brulde van woede. Ze maakte een portaal naar de hel en stapte erin. Wanneer ze daar was werd ze begroet door vele duivachtels onder de namen 'roodvacht', 'hellevuur' en 'priesteres'. Ze begroette hen terug en vroeg naar Ellune en een donkerblauwe wolf. Ze hadden hen voorbij zien gaan. Vulcana zette het op een lopen op zoek naar Ellune.

Ellune zuchtte, 'ik woon hier wel, maar ik heb op dit moment geen zin om hier te zijn.' Hij hoorde de duivels een beetje verder groeten uitbrengen als 'roodvacht' en 'hellevuur' en rende ernaartoe. "vulcana," riep hij opgelucht wanneer hij de rode weerwolf zag.

terwijl niemand hem kon... zien stond vulcan overal bij met z'n geest hij vluchte terwijl hij zijn geest in 2 splitste naar de aardkern om zelfmoord te plegen en veraste bijna,net voor zijn dood teleporteerde hij naar de grot zonder dat hij het deed... iemand anders heeft hem ontdekt