Vulcana's territorium

Seto glimlachte en vroeg aan Dun: " kom je ook?" Hij glipte dan met Vulcana naar buiten, terwijl hij het lichaam van Joel droeg. Eens buiten legde hij het op een grote steen.

"ok is goed"zei Dun vriendelijk en hij vloog al omhoog xD.Hij gaf een kreet.

Vulcana zag dat Seto het lichaam van Joel weglegde en riep naar Dun: " hey, Dun, kan je ook doden tot leven wekken? "

"ja dat kan ik"zei Dun en hij keek naar Vulcana

Seto keek naar Joel en zei dan: " doe dat dan maar, maar kun je er voor zorgen dat hij zijn krachten even niet kan gebruiken?"

Seto dacht even na en zei dan:" nee, laat dat maar, dat doe ik wel." Met zijn duistere krachten haalde hij een klein rood flesje te voorschijn, wees met zijn klauwen naar Joel en dan naar het flesje en zijn krachten vloeiden in het flesje dat alleen hij kon openmaken. het flesje verdween weer en lachtte. 'Hierna zal hij eens zien wat ik allemaal kan terwijl hij geen krachten heeft.'

"tssss..."zei Dun en hij gaf Joel kracht maar niet zo krachtig als daarvoor en hij wekte hem tot leven...

Vulcana keek geamuseerd toe hoe Seto Joel van zijn krachten had beroofd en Dun hem tot leven wekte zonder krachten. Net als Seto lachte ze.

"wil je dat hij een slappe vod is?Nou ik heb hem nog wat gegeven"zei Dun en hij spreidde zijn vleugels en begon te schreeuwen"oh potężnych bogów daje siłę, aby ponownie Joel na jego stóp!!!!"

Seto maakte snel nog even metalen banden die hij niet kon breken om Joels polsen, voeten en middel die verankerd waren in de steen. Hij liet er duisternis in stromen zodat het pijn zou doen elke keer als hij bewoog. Seto gromde: " Ja dat wil ik!

Vulcana knikte en legde haar poot op Seto's schouder en streelde die zachtjes.

Dun schreeuwde om Seto doof te maken.Hij werd een en al vuur.Oogverblindend om te zien.Hij krijste en de grot daverde helemaal.

Seto doorzag Dun, stuurde wat duisternis naar zijn oren en lachte hard. Hij plaatste zijn poot tegen de grotmuur en die stopte met daveren. "BEN JE GEK?! WIL JE ONS LEVEND BEGRAVEN EN JE EIGEN GROT VERWOESTEN?!

Dun werd weer een en al vuur.Hij schreeuwde weer "KAN MIJ NIETS SCHELEN IK KAN NIET DOODGAAN!"De duisternis verdween...

Vulcana stond niet stevig op haar poten en viel tegen Seto aan, die haar greep. Ze stapte naar Dun en stuurde een muur van vuur en lava tussen hem en Joel zodat het ritueel om Joel tot leven te wekken werd stopgezet. Ze gromde naar Dun en liep toen met haar zwaarden de grot uit en sprong via de rotspunten helemaal naar boven zodat ze naast de waterval zat. Daar zat ze, helemaal alleen. " De enige personen die echt om me geven zijn Okami, Seto en Kaina alhoewel ik slecht ben. Ze toont het niet, maar ik weet dat ze genoeg om me geeft om me te willen veranderen," fluisterde ze zachtjes. Ze veranderde in de wolf die ze gewoonlijk was maar haar zwaarden vormden ijzeren drakenvleugels die er net zo uitzagen als de zwaarden. Ze brulde en vlammen schoten als een vlammenwerper uit haar mond. 'Haar ogen traanden, waren Okami en Kaina maar hier,' dacht ze.

Seto deed zijn klauwen over zijn oren en brulde :" IK MAG DAN WEL SLECHT ZIJN, IK GEEF TENMINSTE NOG OM IEMAND ANDERS DAN MEZELF!! En met dat rende hij naar buiten op zoek naar Vulcana.

Dun vloog naar buiten met Joel en begon hevig te krijsen.Voor de beesten die glas hadden was dit niet leuk want het glas sprong kapot.Hij Vloog omhoog en heel het terrein ontplofte.Dunblane zelf verdween.Voor even...

Vulcana zag Dun en Joel en riep, haar ogen vol tranen: "WAAROM HEB IK GEVRAAGD HEM TERUG TOT LEVEN TE BRENGEN? IK DACHT DAT JE MIJN VRIEND WAS, DUN!" Toen fluisterde ze: " maar ik zal mezelf wel vergist hebben. Vaarwel Okami, Kaina, Seto, Yang en alle anderen die om mij geven." Dan verscheen een dolk van vuur en lava bij haar keel, en kwam met de seconde dichter. "Vaarwel Seto, bedankt voor dit korte intens geluk dat je me hebt gegeven. Okami en Kaina, bedankt om mijn vrienden te zijn," fluisterde ze terwijl de dolk bijna bij haar keel was.

"nee vulcana!!!"zei Dun en hij vloog op Vulcana af.Hij greep de dolk en smeet die in de rotswand.

Seto draaide zijn hoofd bij de brul en zag Vulcana bovenop de rotsen staan, als wolf met drakenvleugels, de dolk bij haar keel. Angst kneep zijn keel dicht toen hij haar hoorde fluisteren. Hij rende zo snel hij kon naar de rotswand en klom naar boven. Hij was er net voor Dun en gooide haar opzij.

Vulcana sloeg tegen de rotsen toen Seto op haar sprong. Met haar ogen vol tranen omhelsde ze hem. "het spijt me, Seto. Ik wou gewoon dat de pijn ophield."

seto omhelsde haar terug en streelde over haar schouders. "Welke pijn, waar heb je het over?" vroeg hij verbaasd, zijn tranen over zijn wangen stromend.

"oh WHATEVER!"riep Dun en boorde een gat in de grond door een vuurbal.Hij verdween.Voor eeuwig...

Vulcana zag Dun en dacht: 'het is zijn eigen schuld als ik dood was'. "Ik kon het niet aan Seto, hoe Dun altijd tegen je deed. Ik dacht dat als ik er niet meer was, je gewoon weg zou gaan, zodat je geen last meer zou hebben van Dun." Ze likte zijn gezicht. "Mijn leven is nooit goed geweest, totdat jij kwam. Ik was blij voor het korte geluk, maar ik wou je beschermen, zoals vrienden dat doen. Zelfs al moet ik mezelf opofferen."

Seto keek haar verbaasd aan en toen zei hij:"zie je me echt als een vriend? of gewoon als nog een dier dat in je leven verschenen is?" 'Ik wou dat ze wist dat ik van haar hield.'

Vulcana glimlachte zwakjes en zei: "ik zie je niet als een vriend Seto, maar ook niet als een of ander dier. Ik hou van je, zou je mijn partner willen zijn?"