Alleen en verdwaald

Mushii is 3 maanden terug geboren, toen werden ineens haar ouders vermoord door slechte wolven. Ze was nog een pup, en eigenlijk toen zo klein. Toch kon ze op tijd weg komen, en nu was ze hier in het Shaduwgebied helemaal alleen en verdwaald. Ze miste haar ouders wel, toen ze een beetje begon te huilen hier, zag ze ineens een schim. Logisch ze zat hier in het Schimmenrijk. Ineens begon ze weg te rennen van die schim, maar die bleef haar maar volgen. Ineens zag ze ergens een plekje waar ze zich even zou kunnen verstoppen voor die schim. Ze sloot ineens haar ogen, ze was zo bang eigenlijk wel. Ze hoopt dat iemand haar hier wel zou kunnen vinden. Ze wachtte hier, en ging niet meer weg, en alweer begon ze te huilen.

Vulcana liep door het schimmenrijk, hier had ze Devil eens gezien, misschien kon ze hem terugvinden. Ze hoorde iets en veranderde in haar wolvengedaante. Ze liep ernaartoe en zag een klein wolfje dat huilde. Ze duwde haar snuit zachtjes tegen de zij van het wolfje, "niet huilen, ik zal je beschermen. Waarom ben je hier helemaal alleen? Waar zijn je ouders?" Ze keek rond of de ouders niet in de buurt waren, ze had geen zin om een tegen een overbeschermende moeder te vechten.

Opeens stopte Mushii met huilen, en keek ze naar Vulcana. "Ik ben hier alleen, omdat ik alleen ben. Mijn ouders zijn vermoord door slechte wolven" zei Mushii. Ze keek even rond in het schimmenrijk en zag dat het schim precies alweer verdwenen was, zou het door Vulcana weggejaagd zijn. Plotseling keek ze haar alweer aan. "Wie ben jij eigenlijk?" vroeg Mushii, terwijl ze haar nog steeds aankeek. Toen ze alweer terug een schim zag, verstopte ze zich nu achter Vulcana. "Ik ben trouwens Mushii." zei Mushii beetje bang, terwijl ze nog steeds achter haar stond.

Vulcana glimlachte naar het kleine wolfje, "ik ben Vulcana, je bent veilig bij mij. We zullen het hier eens wat verlichten, ik heb altijd al een hekel aan schimmen gehad." Ze veranderde naar haar weerwolfgedaante en ze gooide een vuurbal de lucht in die bleef hangen en alles in hun buurt verlichtte.

Mushii keek Vulcana plotseling heel raar aan, en dan daarna keek ze in de lucht. "Aangenaam!" zei Mushii tegen Vulcana, terwijl ze nog steeds in de lucht zat te kijken. "Hoe deed jij dat nou?" vroeg Mushii nieuwsgierig aan Vulcana, terwijl ze al terug naar haar begon te kijken inplaats van naar de lucht.

Vulcana streelde de kleine Mushii zacht en zei: "elk dier hier heeft krachten, jij zal de jouwe ook wel vinden als je wat ouder bent." Ze keek rond en ze zag de schimmen wegvluchten.

Mushii hoopt al dat ze snel haar krachten zou kunnen krijgen hier, en keek plotseling Vulcana weeral aan. "Welke krachten kun jij dan nog allemaal?" vroeg Mushii nogal nieuwsgierig. Terwijl dat Mushii aan het dromen was om ouder te worden. Toen zag ze dat alle schimmen ineens waren weggevlucht.

Vulcana glimlachte en ging zitten, "ik kan ook lava beheersen en gebruiken, maar dat is een onderdeel van mijn vuurkrachten, ik heb duisterniskrachten, en ik ben de uitverkorene van Isis, zij kan mijn lichaam overnemen, ik verander dan in haar, en ik kan ook haar krachten gebruiken."

Mushii ging ook dichtbij Vulcana zitten ineens, terwijl ze nu beetje jaloers begon te worden op Vulcana. "Klinkt eigenlijk wel eng, maar is wel cool zeg!" zei Mushii plotseling, toen ze alweer Vulcana aan begon te kijken. "Kun jij dat dan eens laten zien nu, die krachten die jij hebt?" vroeg Mushii een beetje nieuwsgierig.

Vulcana glimlachte, "natuurlijk kan ik dat." De vuurbol was al wat uitgedoofd en de schimmen waren terug, ze gromde en stak haar hand uit, een stroom lava omhulde de schim en die verbrandde. Opeens stak er een wind op en een gedaante kwam achter een rots uit, een zwak gouden aura omhulde haar, Vulcana grijnsde en zei: "Isis, het is een tijd geleden dat ik je nog in deze gedaante heb gezien, zelfs van daarboven let je nog altijd op me." De godin glimlachte, "natuurlijk doe ik dat, Vulcana." Ze veranderde in een gouden lichtbol en ze nam Vulcana's lichaam over en veranderde dat naar haar eigen uiterlijk. Ze streelde over het kopje van Mushii, "Vulcana zal goed voor je zorgen, jonge wolf, en ik zal altijd een oogje op jullie beiden houden." De gouden lichtbol verdween weer en Vulcana werd weer zichzelf. "En dan nu het laatste, duisternis." Ze stak haar poot in de lucht en een dichte zwarte mist omhulde een schim, die het uitschreeuwde van de pijn. Ze stopte ermee en de schim loste op, "en dan nu iets wat ik mezelf heb aangeleerd." Ze concentreerde zich en lava en vuur omringden haar lichaam, zwarte mist voegde zich eraan toe, ze zag er nu uit als een draak, haar lichaam gemaakt van vuur,lava en duisternis.

Aiya keek toe en grijnsde."Bedankt dat je je krachten liet zien"zei ze met een valse grijns.Ze kwam uit de schaduw gestapt en bleef Vulcana aankijken.Ze schudde haar vacht eventjes en de grijns verdween en werd vervangen door een emotieloze blik."Goedsers moeten weg en zeker jullie 2!"snauwde ze en kwam wat dichterbij.Ze maakte een schild tegen alle krachten,magische en gewone.

Mushii keek naar de krachten van Vulcana, die ze echt wel cool vond. "Jij hebt coole krachten zeg, ik zou graag dezelfde willen hebben." zei Mushii. Opeens zag ze nog iemand, en ze begon zichzelf alweer te verstoppen achter Vulcana. "Wie is dat eigenlijk?" vroeg ze ineens.

"Aiya"zei Aiya kort maar bleef grommen naar Mushii zowel als Vulcana."En die van jullie hoef ik niet te weten"zei ze en snoof.Ze wist dat ze misschien niet Vulcana aankon door haar leeftijd maar dat maakte niet veel uit.

Vulcana grijnsde naar de wolvin en ze stak haar poot uit. Iets zilverkleurig flikkerde in de lucht en haar zwaard viel in haar uitgestoken poot. Ze oefende er even mee en keek dan weer naar Aiya. "Mijn krachten zijn niet het enige waar ik mee vecht."

Mushii begon naar Aiya te kijken, ze vond het eigenlijk wel een mooie naam. "Mooie naam, Aiya." zei Mushii. Maar ze bleef wel verstopt achter Vulcana. Want ze vond Aiya eigenlijk best wel eng. Toen zag ze dat ze begonnen te vechten, ze durfde haar ogen helemaal niet open te houden dus sloot ze die ineens.

"Ook met baby zwaarden...leuk hoor"zei Aiya droog en rolde met haar ogen.Ze zou de natuur gewoon gebruiken.Ze gaapte verveeld en liep naar Vulcana toe en peet in de poot waar ze de zwaard had zodat ze het losliet en pikte zelf de zwaard en wierp het met wat moeite weg.

Vulcana keek even naar Mushii, ze beschouwde het kleine beestje al als haar pup, een beetje dan toch. Ze gromde vervaarlijk naar Aiya, niemand kwam aan haar zwaard. De poot waar ze in had gebeten tintelde licht. Ze veranderde in haar wolfgedaante en ramde Aiya in de zij, ze zette haar tanden in de keel van de wolvin en ze beet hard door. Ondertussen zocht ze een manier om het schild te stoppen. Ze zag Dun en ze gromde zacht in goedkeuring.

Dun vloog over het gebied en zag het droge gevecht. Hij herkende Vulcana en hij vloog op de andere wolf af om zo zijn bek in haar snuit te zetten. Hij deed dit ook en hij zette zijn klauwen in het vel van Aiya's kop. "gij zult mijn clanleidster nooit een poot kwaad doen!"

Mushii wist al dat dit ging uitlopen in een gevecht. Ze vond het eigenlijk wel jammer dat ze helemaal nog geen krachten had anders kon ze Vulcana helpen. Ze liep beetje naar achteren, en verstopte zich ergens anders dan achter Vulcana. Opeens zag Mushii hier Dun die hier rondvlieg, die komt zeker Vulcana helpen, en mi ook dacht ze.

Vulcana gromde iets en haar zwaard verdween in een waas van zwarte mist. Ze draaide haar kop scherp naar een kant en gaf een harde ruk aan de keel van Aiya. Bloed liep over haar kaken en lippen en ze gaf een weer een luide grom, paarskleurige wazige pijlen regenden neer op het schild van Aiya.

Mushii begon haar ogen stilletjes aan terug te openen, en ze zag wat Vulcana deed. "Ja Vulcana!" riep Mushii haar toe. "Maak Aiya af!" riep Mushii alweer toe. Daarna keek ze in de lucht om te zien waar Dun ineens was gebleven.

Dun gaf Aiya nog een knap in haar snuit en vloog dan naar vulcana en zei "het heeft geen zin, om magie te gebruiken, ze heeft een schild". Hij gromde eens en veranderde in zijn totem. Een enorme weerwolf liep dreigend op Aiya af...

Mushii was ineens in slaap gevallen, en ze was aan het dromen dat ze een geest wolf was, wou ze graag zijn. Zou het kunnen dat ze een geest wolf is, of juist niet? Mushii begon te zuchten in haar slaap.

Vulcana liet Aiya los, bloed droop van haar kin af, "psychische magie kan een schild neerhalen." Ze gromde weer en de pijlen vlogen weer op het schild af, ze zou het snel weten als ze er een bres in had geslagen.

Mushii werd plotseling wakker, van al dat lawaai hier. En ze keek naar Vulcana, wat ze allemaal nog aan het doen was met die Aiya. Mushii keek dan opeens terug de lucht in, om te zien waar Dun uithing. Ineens liep Mushii richting naar Vulcana. "Ga je Aiya vermoorden, toch niet?" vroeg Mushii.