Vlucht van een furdragon

Volcane gromde zwak toen Vulcana naar de man toeliep. "Jij kent hem? En je hebt je zelfs verlaagd door met hem om te gaan. Ik dacht dat je een van ons was, Vulcana. Ik dacht dat je tegen hen was, tegen mensen. Wat heb ik me vergist in jou." Hij zette zich klaar om te springen, tanden ontbloot en een gouden aura hem omringend. "Maak je klaar om te sterven, jij bent de titel godin niet waardig," grauwde hij. "Jij bent vrienden met die mensen en je hebt je laten beheersen door het slechte. Vaarwel, zij die ooit mijn vriendin was."

Vulcana grauwde woest en gouden aura omringde haar. "Vaarwel Volcane," zei ze voor ze vervaagde en verdween, een soort gouden stof neerdwarrelend waar ze net nog stond.

Vergilius sloeg alles gade en er verscheen een waas van woede. Hij zakte neer op zijn knieën, de woede werd ondraaglijk. Langzaam veranderde hij naar zijn demonengedaante en hij sloeg Volcane neer, "zij is niet de verrader, dat ben jij. Jij verraadt je vriendin, wat zij nooit heeft gedaan." Hij plaatste zijn klauw op de keel van Volcane, "jij bent het niet eens waard dat je ooit haar vriend bent geweest." Hij hoorde een huil in de verte en kalmeerde en veranderde weer naar een cheetah. "Broertje, kom mee, Vulcana roept, en ze roept jou ook, hondsvod," gromde hij zacht voor hij bliksemsnel verdween, hij wist dat Durante hem zou volgen en inhalen.

Durante veranderde naar een panter en gromde naar de dire wolf en beet hem in zijn keel. Daarna rende hij achter zijn broer aan, naar Vulcana.