Terug....

Blue stapte op de sneeuw met een directe blik naar voren geconcentreerd op haar gevoel. Ze zuchtte toen ze de laatste stap zette en keek naar het uitzicht van haar thuis ,snel wierp ze een blik naar achteren zodat ze zeker wist dat ze niet werd gespioneerd.

Ze liep verder richting de dal die het dichtsbij was in haar omgeving. De wind waaide door haar verwilderde vacht en haar lijfuitdrukking stond op slecht maar dat was ze niet. Opeens hoorde ze iets wat haar vaag bekend voorkwam en draaide haar traag om.

Kaina vocht tegen de sneeuwstorm in, het was niet gemakkelijk geweest om haar thuis te verlaten en haar vrienden nooit meer te zien.
Maar nu was het toch echt tijd om haar angsten te overwinnen en terug te gaan.
In de verte zag ze een Lynx, een Lynx! Kaina rende naar haar toe en kreeg een gemoedelijke blik in haar ogen. "Bleu"zei ze lief en gaf haar een lik.

In 1 oogwenk likte haar iemand,toen ze opkeek zag ze dat het har moeder. "hey ma"zei Blue blij terwijl ze nu realiseerde dat het echt haar ma was enn gaf haar een lik terug gevolgd met een kopje.

Ze glimlachte en zei "heb je inmiddels al je krachten ontdekt?".

"ja en ik moet alleen nog het leren beheersen ervan"zei Blue glimlachend waarna ze bezorgd naar de lucht keek waaruit een hele grote zwarte/paarse wolk uit het niets kwam."er is oorlog op komst"zei ze zuchtend na het zien van de wolk en sloot haar ogen even en opende ze later weer en zei"alleen hopen dat er geen gewonden vallen bij het goede".

Ze keek op en keek haar ma aan met een sereuze blik en daarna knikte ze als tekn dat ze voorbereid moesten zijn en niet verbaast moeten zijn als de oorlog echt begint.

Kaina knikte bezorgd, ze was trots op Blue en zei "liefje, ik denk dat ik je moet trainen".
Ze keek weer naar de lucht en voelde hoe de wind haar vertelde wat te doen.
Naar de elementen kunnen luisteren was al een gave vanaf kleins af aan, maar dat deed ze voornamelijk bij de wind, haar element.

Vulcana bibberde en gebruikte haar vuur om zichzelf te verwarmen. Ze zag een wolf en een lynx en stapte er voorzichtig naartoe. "Kaina? Blue? Stoor ik?" Ze ging even liggen en gebruikte haar vuur nog maar eens om haar te verwarmen.

"Er is oorlog op komst"zei Blue gelijk toen ze Vulcana zag met een ernstige blik."en hoi Vulcana"zei ze daarna blij erna.

Vulcana dacht even na en vroeg daarna ernstig: "wordt het erg, Blue? Hebben we meer kracht en dieren nodig?"

Kaina knikte bedroefd en vervolgde toen "het is fijn om je te zien Vulcana".
Ze keek naar de grond en zuchtte; het leven hier zou nooit meer hetzelfde worden.
"Misschien, meer kracht in ieder geval, Devil zal weer aanvallen, nu met al zijn troepen".

Vulcana zuchtte en Isis verscheen naast haar, als schim. 'Ik dacht dat hij veranderd was.' Vulcana knikte en zei: " dat dacht ik ook, Isis, dat dachten veel van ons." Ze keek weer naar Kaina. "Ik heb het gevoel dat we snel iemand gaan tegenkomen die we kunnen gebruiken."

"misschien"zei Blue waarna ze naar Isis kijk met opengesperde ogen en vaag glimlachte.

Vulcana keek naar Blue en glimlachte. "Isis, dit is Blue, Kaina's kitten." 'Aangenaam, Blue' en Isis maakte een kleine buiging. Vulcana nam haar zwaard dat ze van Glados had gekregen en streek over de letters die daar stonden. 'Ik zal het nodig hebben.' "Ik denk dat het tijd wordt om de oude band weer te smeden tussen goed en kwaad. Maar niet het kwaad van Devil. De kracht die ik voel is slecht, maar heeft een haat naar Devil toe. we zullen hem/haar gauw genoeg leren kennen," zei Vulcana toen ze weer naar de lucht keek.

Blue knikte en maakte ook een vlug een buiging."trouwens waar is Okami gebleven?"vroeg ze toen ze aan haar jeugd dacht.

Vulcana dacht na en zei daarna aarzelend: "ik...ik weet het ook niet Blue. Ik wou dat ik het wist, ze was zo'n goede vriendin."

"misschen is ze....voor altijd weg"zei Blue droevig en liet haar hoofd hangen. Ze hief haar kop daarna omhoog en zei"ze blijft in iedergeval in onze harten".

Vulcana keek naar Blue en knielde neer. Ze legde aar poot op Blue's schouder en zei: " misschien wel uit het oog, maar nooit uit het hart." Dan gaf ze Blue een knuffel en zei: "vergeet niet dat iedereen hier om je geeft. Hij lijkt misschien koelbloedig, maar Seto geeft ook om je. En je zal altijd mijn vriendin blijven, wat er ook gebeurt."

"ja,en zo is het"zei Blue blij en vol met energie om Devil te verslaan."maar eerst moet ik nog met mn ma mn krachten wat verbeteren en leren besturen"zei ze daarna wat blijer dan ze daarnet was.

Vulcana was blij dat ze Blue aan betere dingen had kunnen laten denken. "Veel succes. Als je een harnas nodig hebt voor de oorlog, kom je het maar vragen."

{Okami kan niet online komen wegens een PC verbod }

Kaina knikte als een volwassenen naar Vulcana "ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit had gedacht dat we zo een goede vrienden konden worden".
Ze keek weer naar de lucht, de paarse wolk verspreidde zich over heel MA en verder.
"Ik ben bang dat dit een fikse oorlog zal worden".

"ja,maar samen zijn we sterk"zei Blue met een glimlach"en een harnas lijkt me wel oke alleen moet het dan wel mijn formaat zijn".

omg je kan geen harnas in jou formaat maken dikzak

Vulcana gromde: "aan jou vroeg ik niets. Bemoei je met je eigen zaken, pluizenbal." Vulcana keek dan naar Kaina en Blue. "Blue, ik zal er eentje voor je maken. Wil jij er ook een Kaina?"

Blue knikte en briestte zacht tegen Bunnyhops.