Terug

Een Blauwe gloed kwam van achter de bergen, die overal in MA te zien was.
Ondertussen was Kaina weer een wolvin geworden, maar een arend worden ging niet meer, alleen nog maar een feniks. Een enorme, krachtige gloed zat om Kaina heen.
Gelukkig kon ze de kracht tot nu toe onder controle houden.
Kaina glimlachte gemoedelijk naar MA en gaf toen een huil aan haar vrienden en familie.

Okami zat even verder op, ze zat een plan te maken hoe ze meer leden voor haar groep kon winnen. Ze spitste haar oren, dat was duidelijk Kaina. Ze begon wilt te kwispelen en rende er op af. Na een lange tijd te hebben gerent zag ze de gloed. Ze dacht even na en ontstook haar eigen rode gloed om Kaina te laten weten dat ze kwam. Ze keek haar met een schuin koppie aan vroeg zich af of ze mocht komen.

Kaina sloot haar ogen , de wind vertelde haar dat Okami in haar buurt was.
Zonder haar ogen te openen knikte ze in de richting van Okami dat ze mocht komen.

Okami zuchten, was dit wel zo'n goed idee. Ze liep langzaam op Kaina af en knikte ''Al weer terug?''vroeg ze rustig. Ze ging zitten en keek naar de gloed van kaina, die was een stuk sterker geworden.

Zonder dat Kaina hara ogen opende zei ze "de tijd stond bij mij stil, iedere seconden dat ik jullie, mijn hart mistte". Ze opende haar betraande ogen en zei "hoe gaat het met je"en omhelsde Okami.

Blue sprintte naar aKaina toe en sprong op haar hoofd en riep"kaina is Back!!!!!"

Kaina haar ogen vulde zich opnieuw met tranen, haar gloed verspreed zich over heel MA.
"Mijn schatje"zei ze terwijl ze Blue ook omhelsde.

Vulcana hoorde de huil en liep naar de richting vanwaar die kwam. Ze zag in de verte een blauwe gloed. 'Kaina', ze huilde en een bloedrode gloed vlamde op. Toen ze bij Kaina aankwam, veranderde ze in een weerwolf en omhelsde Kaina. "Eindelijik ben je terug, mijn vriendin."

'Blue keek haar blij aan en kwispelde zachtjes met haar korte staart.

De gloed van Kaina trok terug naar haar orginele grote, maar was duidelijk sterker.
Toen de gloed terugkwam, kreeg ze een hartverwarmend gevoel.
Al haar slechte gevoelens waren weg. Al haar wonden, maar de krassen in haar hart zouden altijd blijven. Ze sloot haar ogen en hoorde zachtjes de vertrouwde stem van haar vader in haar hoofd. Tenslotte waren ze versmolten, en had hij zich opgeofferd.