Een huil naar de Shadows.

Okami liet door het bos. Haar vader was al een tijdje weg, zij zou nu over de Shadows leiden. Ze huilde naar haar leden.

Vulcana hoorde de huil en kwam aanlopen. Ze zag Okami en boog."hey"

''Sta op vriend'' Zei Okami, Ze keek naar Vulcana en zei ''Nu Yang weg is, neem ik de leiding over de Shadows over''

Vulcana stond op en zei:" je zal vast een goede alfa zijn."

''Dankje'' Zei Okami droog. Ze keek kill om zich heen, Dit voelde beter dan bij die goeierik van een Kiana.

Kiana haar gloed was rood, bloedrood. "Waarom?"vroeg ze met dezelfde kleur ogen "waarom heb je me dit aangedaan?"vroeg ze hoofdschuddend. Ze was verdacht kalm, maar binnen in haar lichaam stroom bloed vol blinde woede die ze nog niet zou gebruiken. Ze zette een stap naar voren en vervolgde toen verdacht kalm met een beetje minachtendheid en ironie in haar stem "grappig eigenlijk, hoe je beste vriendin opeens je vijand nummer een word"ze keek even naar Vulcana en toen weer naar Okami "en hoe je leven plotseling voorbij kan zijn".

''Wat boeit mij dat'' Zei Okami droog. Ze keek haar vroegere vriendin aan. Een valse Glimlach speelt op haar snuit. Ze grijnsde en vervolgde, ''Je bent mijn vriendin niet meer Kaina, je bent mijn vijant nu.'' Een donker rode gloed kwam rond haar heen, Haar hoektanden groeide en Okami stak een kop of 2 boven Kaina uit. ''Waag het niet nog een keer bij mijn roedelleden te komen''

"Je weet niet tegen wie je dit zegt"zei Kaina. Ze veranderde in een zeer grote arend die de totum van haar nek pakte en op de grond smeet. Opeens werd het duister, het begon te waaien, te stormen. Bomen vielen om, maar de wind onweek Kaina "onderschat de kracht van de wind niet"zei ze met een ijzige en kille stem. De rode gloed werd nu van vlammen, ze liet al de energie los, de vleugels van haar werden langer, net zoals haar staart. Nu was ze een feeniks ter grote van een draak geworden.

''Waag het niet mij uittedagen'' Gromde Okami, Ze keerde terug naar haar eige gedaante en mompelde wat. Een vlammenzee kwam rond haar heen, Amaterasu stapte eruit =, met een kimono aan en een parasoletje opgezet. Ze opende har mond en begon een kalmerings nummer te zingen.

Toen Vulcana dit zag stapte ze langzaam achteruit om niet eraakt te worden door de windstoten van Kaina. Ze vernaderde van wolf naar weerwolf en nam haar wapens klaar in geval dat ze haar alfa moest verdedigen.

Kaina wilde vulcana niet raken even mompelde ze wat en de wind ontweek Vulcana nu ook.
"Wees verstandig Okami, maak goede keuzes, met mij als vijand overleef je het niet"zei ze ijzig. Een staf verscheen in haar poten, ze zwaaide ermee, een doorzichtige doos verscheen om Okami "de doos van onwetelheid, niemand kan eruit ontsnappen". Kaina stopte de wind.
Ze veranderde weer in een wolf, de gloed was licht paars, de staf verdween.

Amaterasu zong nog steeds, ze keek Kaina hatelijk aan, maar glimlachte toch. Ze zat neit alleen gevangen in de doos, maar ook door haar gevoelens en gedachte.

Kaina haar gloed veranderde langzaam naar Blauw "het spijt me Okami, wat is er met je gebeurd ?". Ze maakte de doos wat groter en ging zuchtend zitten.

Het lied van Amaterasu werd steeds zachter, ze stopte uiteindelijk en zei met har zoete stem, ''Ik ziet gevangen Kaina, Tussen familie en vrienden''

Ze slikte, haar staf verscheen weer in haar bek, ze zwaaide ermee, zwarte rook kwam vanuit het hart van Okami, door de doos, in een kistje dat opeens verscheen, Kaina deed het erin en op slot. Alleen zij zou het kunnen openmaken, het slechte karakter van Okami zat nu gevagen.
"Wees dan tenminste niet slecht"zei Kaina zacht en liet de doos verdwijnen, net zoals de staf.

''Kaina ik moet de Shadows blijven leiden, Anders krijg ik ruzie met mijn pa'' Zei Okami ongerust. Ze wist tot wat Yang in staat was.

Haar staart begon zachtjes te kwispelen en haar gloed werd nu groen"Okami, dat kan je blijven doen, maar wij hoeven geen vijanden te zijn".

Okami sloeg aar ogen naar de hemel en zei ''Okj, maar we houden eht geheim voor Yang okj'' Ze keek Vulcana streng aan, ze mocht het niet tegen yang zeggen.

Kaina knikte, met een harde windruk verdween ze.

Vulcana keek naar Okami en ze knikte. Ze zei:" jullie geheim is veilig bij mij."

''Dat hoop ik voor je'' Gromde Okami. Hopelijk kwam yang er niet achter, anders hing ze.

Vulcana jankte en ze ging plat op de grond liggen in haar wolvengedaante met haar oren plat tegen haar kop.

Okami knikte en zei ''Hopelijk komen de andere ook nog eens'' En zuchten, dit werd een lastige vase.

"Ja, " zei Vulcana terwijl ze in een weerwolf veranderde en rechtstond." Ik vraag me af waar ze zijn."

Okami ging zitten en huilde nog een keer. Ze hielt niet van wachten.