A Fresh Start{Only Liway}

De zon scheen tussen de bladeren van de bomen en de zonnestralen reikten naar de vruchtbare grond. De kleine kiempjes zouden ooit grote bomen worden die sterk stonden. Ooit, want het duurde eigenlijk wel lang, maar ze hadden contact met water in e vorm van een klein beekje. En natuurlijk de eeuwige zon. Een zwarte schim boog zich voorover en dronk wat van het beekje, terwijl haar vacht door de zonnestralen bijna op een boom leek. Het water verfriste haar helemaal en toen ze haar kop terugtrok, zag ze nog net enkele waterdruppels haar bek verlaten en allemaal kleuren bevatten. Het zag er mooi uit hoe het leek alsof er een regenboog in de druppel vast zat. Kort glimlacht ze. Haar ouders hadden er van alles over verteld, maar leefden in verschillende gebieden, waar bepaalde dingen toch anders waren. Kort zuchtte ze opgelucht. Niet al te veel verschil gelukkig. Haar gouden ogen gingen over het gebied heen, terwijl ze haar vleugels even opvouwden. Het was een werkelijk prachtig gebied. Even kwam er een uitdagende blik op haar gezicht te staan. Precies goed om zich te laten bewijzen, tegenover de leider van de Eye of Horus, Liway. Ze liet haar poot even in het water dobberen. Het was een neutrale familie hier, maar ze hield persoonlijk weinig van wezens met slechte bedoelingen. Ze kon zich 'goed ‘noemen, vond ze ver weg.
Athene trok haar poot weer terug, maar zag toen net iets wegglippen. Verrast keek ze op, naar de zwarte schim dat bubbeltjes veroorzaakte. Wat was het? Ze hield haar kop iets dichterbij het water, maar niet te dichtbij. De zwarte schim schoot het water toen uit en toen viel haar bek open. Het was een pup, een pasgeborene nog wel! Athene plaatste haar poot net voor de pup en probeerde de pup even af laten remmen, zodat ze hem of haar kon pakken. Maar toen gebeurde er iets vreemd.
Een paar rotsen schoof weg en een rivier dicht bij het beekje schoot direct er heen, waardoor de stroming in 1 keer zeer sterk werd en de pup over haar pot werd geduwd. Op tijd wist ze haar poot weg te trekken, voordat de stroming ook haar poot had meegesleurd. De pup spartelde heftig en kwam steeds zwakker boven water. Ze moest iets doen! Haastig ging haar blik naar haar eigen vleugels die ze uitsloeg. Ze zette zich af en vloog net boven de nieuwe rivier die was ontstaan en reikte haar poot uit naar de pup, maar die dook net weg, dus duwde ze haar poot in het water en greep het nekvel van de pup, waarna ze hard met haar vleugels klapperde om de kracht van de stroming te trotseren, maar het lukte niet. Haar vleugels zwakten snel in kracht af en binnen een oogwenk was ze het water ingesleurd met de pup die ze nog vast had en moeizaam boven water hield.
Het water blokkeerde haar zicht en haar longen vulden zich er ook mee. Luid proestte ze en worstelde ze tegen het water, maar tevergeefs. Deze plek was van een paradijs, een hel geworden. Toen er een rots in haar zichtveld kwam, greep ze die met haar poten en hield ze de jonge pup er bovenop en drukte moeizaam al het water uit de pup ‘s longen, terwijl haar achterpoten de rots omklemde en haar vleugels uit elkaar waren getrokken om de stroming te verminderen. Ze moest deze pup redden! Haar gouden ogen knepen zich tot spleetjes, maar werden ineens groot, toen ze zag dat net voorbij de rots een grote waterval zat. Oneee! Ze moest volhouden, maar haar vleugels, poten en haar geest kon het niet meer zo lang volhouden. Ze had maar 1 keuze over. Al hoestig probeerde ze het te doen. "Liway!"Riep ze luid, waarna haar poten begonnen we te glijden van de rots.

Een gevleugeld paard verscheen en direct wist Athene wie het was. Liway. Het paard bleef boven het water hangen. Ze waren gered. Kort greep ze de pup steviger vast. Die pup moest het overleven. De jongste schakel het eerst. 'Snel, spring!' Had Liway gezegd, maar Athene had wel even getwijfeld of ze de rots moest loslaten, want anders viel ze in en gleed ze weg en stierven zij en de pup samen. Ze moest dapper zijn. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en haar grip om de rots werd losser, waarna ze in 1 beweging haar vleugels stevig uitsloeg en een sprong maakte. Met haar voorpoot greep ze de nek van het gevleugelde paard vast en met de andere poot hield ze de pup bij zich. "Bedankt" Proestte ze uit met enige dankbaarheid. Dit was dus Liway. Een echte redder dan. Ineens verschenen er 2 volwassene wolven in haar blikveld die bezorgd naar de pup bij haar poot keken. Dat moesten de ouders van de pup zijn. Athene glimlachte, en maakte de pup droog door zeer lichte schokken door zijn vacht heen te gaan, waardoor zijn vacht overeind kwam te staan en ze de waterdruppels er makkelijk uit kon vegen. Het voelde best bevredigend om het feit dat de pup zo zacht en warm was. Net een knuffel. Maar het moest naar zijn familie. Een glimlach vormde op haar gezicht. Ja, aar zou ze voor zorgen. Ze kon niet naar hun vliegen, omdat haar vleugels nat waren, maar zou werpen. Het was gevaarlijker, maar ze had geen keus. Athene zuchtte diep, terwijl de pup zacht gepiep liet horen. Wat een schatje was het. Athene ‘s ogen werden zachter, terwijl ze haar poot over zijn zachte kop bewoog. De pup piepte luid, waarna het aan haar poot zoog. "He, daar zit geen melk in."Grinnikte Athene, waarna ze de pup met 2 poten vastgreep en naar de ouders keek die inmiddels zich dichter bij de rivier zich hadden geplaatst. 1 Laatst likje gaf ze de pup, waarna ze de pup weg wierp, richting de ouders. Op tijd greep de vader het nekvel van zijn pup en knikte toen dankbaar naar haar. Athene glimlachte en begon zich warm te voelen. Haar natte vacht voelde ze nauwelijks. Toen haar blik weer naar Liway ging, grinnikte ze vaag. Oja... Liway was er ook nog. "Uhm.... Hey, Liway. Ik wil graag in uw familie komen."Opgelucht leunde ze een beetje naar achteren. Dat was er makkelijker uitgegaan dan ze er van had verwacht. Nog eenmaal keek ze om haar schouder en zag nog net de ouders in de struiken verdwijnen. Ze miste haar eigen ouders.

'Iemand die zijn leven riskeert om een hulpeloos wezen te redden, is altijd welkom bij Eye of Horus.' Athene keek er erg van op, en haar ogen werden groter. Ze voelde een goed gevoel haar lichaam instromen, maar er bleef een nare onderbuik gevoel steken. Alsnog vond ze dat ze zich niet écht had bewezen. Ze had enkel een pup geholpen. Dat had geen directe connectie met het gevleugelde paard. Even ging haar blik naar haar zwarte vleugels die nog nat waren. Hoewel ze in deze staat niet zo snel zich kon bewijzen. Haar blik gleed toen weer naar Liway's kop. "B-Bedankt! Maar ik deed het voor die pup. Die moest wel gered worden, niet waar?" Athene liet een glimlach zien. Ze dempte haar vrolijkheid, anders zou ze te hyper doen en werd Liway uit zijn balans gehaald. Toen ze even naar beneden keek zag ze de bruin gekleurde grond naderde met enkele grassprieten die eruit staken. Ze waren op de grond. Liway trok zijn vleugels in en draaide toen zijn kop naar haar toe. 'Ik heet Liway, maar dat wist je al. Wat is jouw naam?' Vroeg Liway aan haar. "Ik ben Athene."Ze Athene, waarna ze een klein glimlachje liet zien, van Liway afsprong en hem bedankte met een knik. " Ik zal me bewijzen in uw familie! En wat voor rangen zijn er eigenlijk? Zijn er ook nog andere leden?" Ze had wel wat vragen en de ene leider vond het irritant en een ander weer niet. Hopelijk was Liway even anders. Ze wilde namelijk een goede indruk maken als een nieuw lid.

Liway lachte. Een frons ontstond op Athene ‘s voorhoofd. Huh? Wat was er zo grappig? Vaagjes glimlachte ze om deze gedachte niet te laten tonen. 'We hebben de rangen ra, underleader, amset, toth, warrior, apprentice, moet, cub en omega. En behalve ons twee, zijn er nog geen andere leden. Maar volgens mij zal daar snel verandering in komen.' Athene nam elke rang zorgvuldig op, en wist dat Liway de volgorde van hoog naar laag had opgenoemd. In welk zou zij zitten? Even probeerde ze de blik van Liway op te vangen om de vraag beleefd te kunnen stellen, maar toen ze de ogen van de hengst zag slikte ze haar vraag in. Hij was aan het denken aan iets, want zijn ogen waren glazig. Een windje stak op, en Athene spreidde haar vleugels, zodat die gedroogd zouden worden. Ze was immers nog steeds nat. Athene liet een glimlach zien en vroeg het toen maar. Wachten had weinig zin. "Welke rang heb ik? En zijn we al in gevaar?" Vroeg Athene zachtjes, maar luid genoeg voor Liway. Haar blik werd zorgelijk. Had de familie van Liway al vijanden? Al snel werd haar blik weer vastberaden. "Zo ja, dan laten we ze eens wat zien, niet?' Zei Athene enthousiast, terwijl ze haar zwarte poot even op de grond onder haar sloeg.

'Voorlopig ben je een warrior, wanneer er meer leden zijn, zullen zij waarschijnlijk dezelfde rang hebben als jij nu hebt.'Was het antwoord op haar gestelde vraag. Interessant. Ze was blijkbaar een normaal lid, al klonk de rang 'Warrior' best mooi, en hoog. Ze zou nu aan haar rang gedragen, nu ze de rangvolgorde en haar eigen rang wist. Ze zou haar familieleider niet teleurstellen, écht niet! Athene zag hoe haar leider alert op de omgeving lette, wat normaal was voor planteneters. Ze waren ten slotte prooien, maar alsnog doodde ze persoonlijk zelden paarden. Te groot, en in je uppie lukte het je niet om hen neer te halen, en ook was hun vlees wat te zoutig. Athene trok even een vies gezicht, waarna ze zich herstelde. Het was wel lekker met basilicum erop. Veel roofdieren keken raar naar haar op, omdat ze nooit at voordat er basilicum erop zat. Het was een smakelijke delicatesse. Athene zag dat Liway inmiddels haar andere vraag begon te antwoorden. 'We hebben nog geen vijanden, maar alsnog kan er achter elke boom gevaar schuilen. En zeker voor prooidieren...'Had Liway vertelt. Interessant, maar de EH was ook een net bestaande familie. Athene sloeg haar ogen even neer. Ze zouden die wel spoedig maken. Athene kuchte even, en meende iets te ruiken. Haar ogen vormde spleetjes. Gevaar!
Een schaduw schoot uit de struiken en vormde een lichaam. Een sterke donkere mist verscheen er, en Athene snoof luid. Een kitsune! Ze moesten voorzichtig zijn met deze wezens! Athene bleef kalm en geconcentreerd, terwijl de kitsune een valse grijns op zijn gezicht toverde. Hij wilde iets. Athene volgde de blik van de kitsune die naar Liway ging. "Die kitsune wil Liway als. Hapje! Dacht Athene, waarna ze luid snoof. Een scherpe blik gaf ze het gevleugelde paard, dat haar leider was. Een kort knikje liet ze zien. Hij moest weten dat die Kitsune hem wilde.... Op eten! Maar liet Athene het zo ver komen? Nee. Athene gromde, en wachtte op de zet van de Kitsune. De eerste zet mislukte vaak, en zij wilde niet de mislukkeling zijn!

Liway bereidde zich voor, terwijl Athene al gereed was. Toen sloot ze haar ogen. Domme actie? Nee, ze concentreerde op haar gehoor. Geritsel klonk er overduidelijk, en ze hoorde hoe zwarte poten zich op het gras plaatste, en toen uit de struiken sprong. Athene greep snel wat stenen, en wierp die richting de kitsune, maar toen ze haar ogen erbij opende, zag ze hoe een boomstam werd geraakt door haar aanval. De échte kitsune hoorde ze toen boven haar. Geschrokken keek ze omhoog. Onee! Direct keek ze even naar Liway, toen ze eenmaal de blik van de kitsune had opgenomen. "Ik zal me bewijzen!" Zei Athene zelfbewust, terwijl de kitsune grijnsde, en toen hard met zijn poot tegen haar wang had gestompt en toen vervolgens richting de grond schoot en schopte tegen de onderkaak van Athene. De kitsune was snel! De kitsune grijnsde en landde achter haar. 'Ik ben sneller dan het geluid, liefje!' Had de kitsune gezegd. Athene hoestte bloed uit, maar bleef staan. Direct schoot ze toen naar de kitsune op volle snelheid, maar de kitsune schoot onder haar poten weg, en net achter haar greep hij haar staart, en schoot naar haar rug toe, en beet recht in haar nek. Athene sloeg een kreet en voelde een substantie zich verspreiden in haar lichaam. Direct schopte ze de kitsune weg, die hard tegen een boom aan kwam, en toen verdween. Athene hijgde, en haar bek was nog bloederig. Sneller dan het geluid moest ze zijn!