Een vroege vogel

Oceloma zat doodstil op de dak van de boom naar het schouwspel te kijken. De wolf was vast bewusteloos geraakt door al het water, wat logisch lijkt als je vuurkrachten hebt. Oceloma wou net de boom uit vliegen om de lynx te troosten, toen er een cheetah verscheen. Net daarna kwam de wolf weer bij. De lunx en de cheetah kenden elkaar zotezien niet, maar de wolf en de cheetah wel. De cheetah leek op het eerste gezicht normaal maar er was toch iets vreemds aan. Toen ze allemaal met elkaar gingen praten, vond Oceloma tijd om te vragen wat er allemaal aan de hand was, en wie ze waren. Ze fladderde de boom uit en hipte naar de dieren toe.

(Vergilius is in zijn mensengedaante.)
Vulcana rilde en glimlachte naar Vergilius. "Bedankt." Ze gaf hem een likje op zijn kaak en legde haar kop op zijn schoot. Er waren dus blijkbaar wel vriendelijke mensen. Ze zag dat de vogel naar hen toe hipte en ze glimlachte vriendelijk. Ze likte Vergilius' hand als hij over haar kop streelde en ze gromde tevreden.

Vergilius glimlachte toen Vulcana hem likjes gaf en keek de lynx aan. "En wie mag jij dan wel zijn?" vroeg hij kortaf. Hij keek even naar boven, de lucht werd donker, het zou snel beginnen regenen.

Een gouden licht verscheen boven Vulcana en ze zei: "het gaat alweer, bdankt Vergilius. Tot we elkaar weer ontmoeten." Ze glimlachte en begon langzaam te vervagen, tot ze helemaal weg was en het gouden licht verdween.

Vergilius keek Vulcana aan en glimlachte, "tot weerziens Vulcana," fluisterde hij. Toen ze helemaal vervaagd was en het gouden licht verdwenen veranderde hij terug in een cheetah en rende weg.