Meteorietenregen

Onderwerp: Meteorietenregen wo dec 28, 2011 12:05 am

De duisternis begon langzaam op te trekken toen de zon begon op te komen aan de horizon. Aan de hemel waren kleine lichtflitsen te zien die steeds groter werden. Meteorieten vielen neer op heel MA, maar verbrandden in de atmosfeer. Opeens verscheen er een grote vuurbal aan de lichter wordende sterrenhemel. Hij werd steeds groter en groter totdat hij uiteindelijk neerstortte in een van de bergen, een grote grot achter zich latend. Het gesteente druipte van de wand van de grot door de hitte en naburige bomen vlogen in brand.

Even later verscheen aan de ingang van de grot een felrode vrouwelijke weerwolf met zilverwitte ogen. Haar gedaante en totem waren veranderd. In plaats van een wolvin was ze nu een weerwolf uit zichzelf in plaats van haar totem. Haar nieuwe totem, dat wist ze nog niet, maar ze zou het snel ontdekken. Met behulp van een enkele blik stolden de wanden van de grot en werd het vuur geblust. Haar aura was groot en krachtig, een rode gloed omhulde haar en ze zuchtte. Eindelijk was ze weer thuis. Een lange tijd, voor haar leken het eeuwen, had ze doorgebracht in het Niets, een tijdloze plek die volledig uit duisternis bestond. Ze had haar ware verhaal aangehoord en de leugens afgeworpen. Zij was een van de Ouden, een godheid uit legenden, belast met het welzijn van de wereld.

Ze was weer terug, gezuiverd van het kwaad. Voorlopig althans, want het bleek haar steeds weer te kunnen vinden. Maar nu zou ze opnieuw kunnen beginnen, hoopte ze. Haar wilde aura kalmeerde en trok zich terug in haar lichaam. Ze hief haar kop en huilde naar de lucht, zowel een begroeting jegens de opkomende zon als een afscheid jegens de krimpende duisternis, beide een bron van haar kracht. Ze huilde voor haar oude vrienden en voor haar toekomstige vrienden, beiden zouden de meteoriet hebben gezien.

Ze keek naar de gouden band om haar bovenarm en grauwde, ze schoof haar klauwen er rond en brak hem zonder moeite doormidden. Een gouden licht scheen om de stukjes en veranderde langzaam naar zwart terwijl de gouden band verkoolde. Haar zwaarden hadden haar in de steek gelaten in het Niets, ze waren gewoon opgelost in de kille duisternis. In haar geest verbrak ze de banden tussen haar clan, nu wisten ze dat die niet langer bestond. Ook verbrak ze de band met de draken die haar hadden geholpen, ze waren nu weer vrij en ze vluchtten weg, de ijzige atmosfeer in. Ze keek naar de horizon, waar de zon net volledig was opgekomen, "op een nieuw leven," fluisterde ze, haar vacht lichtjes bewegend in een klein briesje, dat opstak alsof het antwoord wou geven op wat ze net gezegd had.

Ze ging zitten en wachtte op wat het lot haar zou brengen.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen wo dec 28, 2011 9:51 pm

Blue hoorde een huil en haar oren waren omhoog geschoten. Haar bek viel lichtjes open en haar pupillen hadden zich verwijdt. "V-u..Nee, dat is onmogelijk." Stamelde ze zacht. Wild schudde ze haar kop heen en weer. Nee, het was niet mogelijk. Was ze...e-eindelijk terug?Na..al die jaren? Het kon ook een wolf zijn van en ander gebied, buiten MA. Ze sloot haar kaken op elkaar en keek naar haar poten, tussen haar poten zat een regenplas. Ze zag zichzelf erin. Sinds toen was ze gegroeid. Geestelijk en..lichamelijk. Een zucht ontsnapte en het beeld op de regenplas vervormde. Een jonge Lynx leek erin te verschijnen. Een hulpeloze welp die enkel 11 ding zei, "Mam!". Blue sloot haar ogen en wat traandruppels wisten uit haar ogen te ontsnappen. Haar lichaam begon lichtjes te trillen, van woede, angst en heel wat emoties. "Mam..." Zei ze zacht en wist snel haar kaken weer op elkaar te sluiten. Ze opende direct haar ogen weer. Het beeld op de plas verdween en ze zag zichzelf weer als een volwassene Lynx. "Ik ben volwassen, nu." Zei ze licht snauwend. Ze was anders. Niet meer de oude speelse Blue. Haar blik verschoof naar de lucht. Die huil...?
Zonder dat ze het wist, was ze weggerend van de plek waar ze eerst stond. Haar poten voerden haar snel weg van de plek en ze menden nog dezelfde trillingen op de grond te voelen als vanochtend. Toen er meteorieten de grond raakten. Ze wist zichzelf in veiligheid te brengen, maar veel dieren niet. Het was naar om al die stervende dieren te zien, maar brandende boomstammen weerhielden haar om hen te helpen. Dat had haar aan het denken gebracht. "Vulcana..." Begon Blue serieus, toen ze recht in de ogen van een rode weerwolf keek. Hoe moest ze op haar reageren? Blij dat ze weer terug was, of op de manier dat ze terugkeerde? Bij dat tweede had ze onschuldige wezens gedood, bij dat eerste juist gered. "Leuk dat je terug bent.." Kwam er licht trillend uit haar bek.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen wo dec 28, 2011 10:15 pm

Vulcana hoorde pootstappen dichterbij komen en stond op, voor haar stond een volwassen lynx, nauwelijks herkenbaar. Maar die ogen, die ogen die steeds weerspiegelden wat de lynx voelde, waren nog steeds hetzelfde. "Blue," zuchtte Vulcana en haar ogen glinsterden. Ze nam de lynx in haar armen en gaf een lik over haar kop. "Het spijt me dat ik zo lang ben weggeweest, het spijt me ook dat ik zo ben teruggekomen, ik kon er niets aan doen. Blijkbaar is dit de enige manier om terug te komen vanwaar ik vandaan kom." Ze keek naar de bossen die de berg omhulden en ze zag zwartgeblakerde bomen en de geur van de dood verspreidde zich door de lucht.

Ze stapte achteruit en hief haar kop naar de hemel, haar ogen lichtten goud op en een schokgolf verspreidde zich naar de bossen, de bomen kwamen weer tot leven, en gewonde dieren werden weer gezond. De doden konden, helaas, niet meer geholpen worden. Zij hadden zich bij hun voorvaders gevoegd en waren, hopelijk, gelukkig daar.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen wo dec 28, 2011 10:25 pm

Haar blauwe ogen keken recht in de rood-achtige ogen van Vulcana. Vroeger waren die zo vertrouwd. Ze zag in een herinnering hoe ze om haar had geklemd toen haar moeder stierf. Al die verdriet. Blue zuchtte. Haar leven was sindsdien veranderd. Ze kreeg meer krachten dan welk wezen dan ook in MA. Ze werd zelfstandiger, sterker en ook nog anders. Zoals Vulcana nu ook kon zien. 'Blue,' Begon Vulcana en haar ogen glinsterden. Ze was blij om haar te zien, maar ze...zuchte? Kon ze haar gedachten lezen en snappen waarom ze licht teleurgesteld in haar was? Wie weet. Ze was Vulcana's krachten vergeten. Ineens had ze haar van het grond opgetild en haar stevig vastgehouden. Blue keek enkel nar de grond. Hoogtevrees had ze niet, niet eens de aandrang om op de grond terug te keren. Ze wilde Vulcana niet aankijken. 'Het spijt me dat ik zo lang ben weggeweest, het spijt me ook dat ik zo ben teruggekomen, ik kon er niets aan doen. Blijkbaar is dit de enige manier om terug te komen vanwaar ik vandaan kom.' Zei Vulcana. Blue zag hoe het gebied weer spoedig groen kleurde, maar de doden..?Die kwamen niet terug.
Blue keek haar weer aan, recht in haar roodkleurige ogen. "Dat moet je niet tegen mij zeggen, maar tegen de dieren!" Zei Blue gerustellend, terwijl ze met haar ruwe tong een lik ovr haar snuit gaf. Blue was ook wijzer geworden, dat zeker. "Kaina zal waken over de doden." Blue zei expres niet 'moeder'. Ze zat met een tegenstrijd als ze over haar moest spreken, al helemaal over haar vader.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen wo dec 28, 2011 10:44 pm

Vulcana knikte zacht bij het horen van Kaina's naam. "Dat zal ze zeker, ze was altijd al zorgzaam voor andere dieren." Ze keek Blue aan, "en wat ben jij groot geworden. Ik verbaas me erover dat ik nog terug ben gekomen in een tijd waarin mijn oude vrienden nog leven. Het voelde als eeuwen toen ik daar zat. En het was daar zeker niet gezellig. Ik noem die plek het Niets, gewoon omdat, nou ja, er niets is. Alleen maar duisternis en totaal geen besef van tijd." Ze rilde en keek omhoog naar iets dat zij enkel kon zien, een glinsterend pad van de aarde naar de hemel, waarover al de geesten van de doden naar boven gingen, elk een lantaarn in de mond of poot. Hun laatste reis, op weg om zich bij hun voorvaderen aan te sluiten. Ze boog haar kop en enkele tranen drupten op de grond. Wat een leed veroorzaak ik. Ze huilde en de dode dieren keken om, verdriet in hun ogen, verdriet om hen achter te laten van wie ze hielden. Ze knikten een keer naar haar en ze hoorde hun zachte fluisteringen, het is oké, ik begrijp het. Jij kan er niets aan doen. Ik heb een goed leven gehad. Ik heb hierop gehoopt, jou te zien terugkeren. We danken je, voor dit moment van vreugde en voor een pijnloze dood in plaats van gruwelijk gedood te worden in een wereld vol haat. Laat het gaan, Vulcana, we vergeven je, we zullen nieuw leven vinden in de wereld hierna.

Vulcana glimlachte verdrietig, "mogen de wijzen jullie vergezellen op de weg naar het nieuwe leven, en mogen jullie leven onder de vleugels van de wind," fluisterde ze zacht als een afscheid naar de doden, maar ook als vraag aan haar vroegere vriendin, "zorg voor hen."

Onderwerp: Re: Meteorietenregen do dec 29, 2011 12:26 pm

'Dat zal ze zeker, ze was altijd al zorgzaam voor andere dieren.' Zei Vulcana. Blue knikte. Ja, dat was waar. Ze hield van elk levend organisme die er bestond. Zelfs wanneer dat soort uitgestorven was. Toen 2 bloedrode ogen naar haar keken, keek ze zelf ook op. Nu kon ze wel in haar ogen kijken, vreemd genoeg. 'en wat ben jij groot geworden. Ik verbaas me erover dat ik nog terug ben gekomen in een tijd waarin mijn oude vrienden nog leven. Het voelde als eeuwen toen ik daar zat. En het was daar zeker niet gezellig. Ik noem die plek het Niets, gewoon omdat, nou ja, er niets is. Alleen maar duisternis en totaal geen besef van tijd.' Zei Vulcana en Blue wist een glimlach te laten tonen. De laatste keer dat ze in Vulcana's armen zat, waren haar poten kleiner en probeerde ze telkens de snuit van haar te grijpen. Maar nu was die drang weg. "Voor mij niet dan...?" Zei ze zacht en keek even weg van haar af, "MA is saai. Ik ben vrijwel de grootste roofdier hier, en dat voo 2 jaar lang. Geen nieuwe dieren kwamen erin. Het was eenzaam." Toen keek Vulcana naar de lucht, alsof ze naar iets keek. Blue keek mee, maar zag enkel de blauwe lucht. Een paar vogels vlogen langs het punt waar Vulcana naar keek. Waar keek ze nou naar? Ze keek opzij en wist weer te glimlachen. Oja, Vulcana was een soort God en had de gave meer dingen te zien dan zij kon.
Een verdrietige glimlach verscheen op Vulcana's gezicht en ze mompelde wat zachtjes. Blue kon het horen, maar ze wilde het niet. Enkel de volgende woorden hoorde ze uit haar vriendin z'n bek rollen 'Zorg voor hen.' Direct keek Blue naar de punt waar Vulcana eerder had gekeken. Ze wist waar ze naar keek, met die hint. "Ja, Kaina. Net zoals u de zorg over mij nam." Zei Blue zacht, maar hoorbaar. Haar oren liet ze overeind schieten n toen keek ze terug naar de rode weerwolf. "Kan je me even loslaten..?" Vroeg Blue beleefd en begon lichtjes uit haar poten te wringen. Ze wilde niet de hele tijd boven de grond zitten. Nee, daar hield ze niet erg van.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen do dec 29, 2011 4:44 pm

Vulcana grinnikte en zette de volwassen lynx weer op haar poten. "Ik hoop dat het hier niet TE saai is geweest. Ik hoop dat er weldra nieuwe dieren komen." Een koude wind waaide door haar vacht ze keek naar de grot achter haar. "Kom je mee de grot in? Daar zal het warmer zijn," zei Vulcana voor ze zich omdraaide en de grot in ging. Ze keek rond, kwam terug even naar buiten en zocht wat afgebroken takken en stenen. Hiermee ging ze terug de grot in, tot waar het niet meer tochtte en startte daar een vuurtje.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen do dec 29, 2011 5:28 pm

Vulcana grinnikte enkel kort. Toen de punten van Blue's klauwen de grond eenmaal had geraakt, liet ze haar kop hangen van schaamte. Haar poten raakten de grond helemaal. Ze kon ook gewoon via haar krachten eruit komen. Maar toen schoot haar wel iets te binnen; ze wilde Vulcana niet verwonden, al kon ze tegen een stootje. Ze kneep haar ogen dicht en zweeg. Blue was sterker geworden qua spieren en wijsheid, maar met haar element had ze niks meer gedaan , buiten wat dieren te helpen. Een zucht liet ze ontsnappen. Ze moest dat snel veranderen, anders kon ze zich niet bevrijden uit nare situaties. 'Ik hoop dat het hier niet TE saai is geweest. Ik hoop dat er weldra nieuwe dieren komen.' Zei Vulcana. Blue snoof kort. Het was inderdaad té stil hier. "Zeg dat wel." Zei Blue kort, 'dan kon ik mezelf trainen'voegde ze er in haar gedachte aan toe. Toen hief ze haar kop weer. Weer keek ze in de roe ogen van Vulcana. Dezelfde herinnering kwam terug, dat ze met haar pootjes de snuit van Vulcana greep, maar ook erbij lachte. Toen leefde...Kaina nog. Ze was jong en was zorgeloos, nu...niet meer. Het was voorbij die zalige tijd.

Een frisse wind streek langs hun vacht, maar Blue bleef afwezig naar die ogen kijken. De wind raakte de huid van Blue nauwelijks, ten minste zo voelde het voor haar. Ineens keek Vulcana naar achteren en zag Blue nu enkel de rode nek van Vulcana. Licht verrast volgde ze haar blik, naar een grot die zich achter Vulcana bevond. 'Kom je mee de grot in? Daar zal het warmer zijn,' Vroeg ze. Blue keek afwezig op en glimlachte erna. "Ja, heus." Zei ze en betrad de donkere grot. Vulcana ging de grot uit en kwam terug met takken om een vuurtje te starten. Blue plofte neer en keek afwezig naar het vlammetje en hoe die het hout begon e gebruiken als brandstof. "Hopelijk word het gezelliger, Vulcana." Zei Blue zacht en keek hoopvol naar haar.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen do dec 29, 2011 6:15 pm

Vulcana knikte, "dat zal het zeker worden, gauw zullen er meer dieren naar MA komen." Ze ademde meer vuur uit en het vuurtje voor haar poten werd groter. Ze keek rondom haar, het druipende gesteente van de muur was gestold toen ze haar kracht gebruikte, op de muur leken dikke stenen druppels te hangen, die op het punt hadden gestaan naar om naar beneden te rollen, toen zij hen had laten stollen. Ze keek naar achter in de grot, maar kon niets zien, het werd te donker voor ze het achterste deel kon zien. De meteoriet, zou die er nog liggen? Ik zal straks even gaan zien denk ik. [i] Ze keek terug naar Blue en glimlachte, waar was die kleine welp toch gebleven, die zo vrolijk met haar snuit had gespeeld toen ze nog jong was. Ze was te lang weggeweest, haar pleegpups waren waarschijnlijk ook al opgegroeid...

Buiten stak er een sneeuwstorm op, die grote dikke vlokken de grot in joeg, waar ze smolten als ze te dicht bij het vuur kwamen. Vulcana drukte haar poot in de plas en sloot haar ogen. Het water vervormde en bevroor. Voor haar stond nu een klein beeldje van een wolvin met een lynxwelp die met haar snuit speelde. Beiden hadden een grote glimlach op hun gezicht en het leek alsof pretlichtjes in de ogen van het beeldje dansten.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen do dec 29, 2011 6:37 pm

Vulcana knikte, ze had haar gehoord. Haar blik ging weer naar het dansende vuur. Ze dacht aan de waterplas van eerder. Ze zag zichzelf als een jonge welp en in het vuur..?Haar ogen werden wijder en sloot die toen weer, toen het vuur enkel groter werd en zijn geheimen ook geheim hield. Een zucht ontsnapte uit haar bek. Dan niet. 'Dat zal het zeker worden, gauw zullen er meer dieren naar MA komen.' Zei Vulcana. Blue trok haar oren overeind. Zei Vulcana dat om haar gerust te stellen of wist Vulcana het zelf al. Blue opende haar ogen een klein stukje. Blue kon nog steeds niet op de krachten van Vulcana opkomen. Nog iets wat geheim bleef. Enkel dat ze een godin en vuur kon besturen, wist ze. Toen ze even opkeek zag ze Vulcana naar achteren kijken, war het donker was. Blue keek weer naar het vuur en schudde haar kop. Waar ze precies naar keek? Dat was onbekend.

Inens gloeiden haar ogen op en direct, zonder dat ze zelf iets deed ging haar blik naar de ingang van de grot. Even wist ze te voelen hoe de wind langs de bergen gleed en allemaal geuren, plantenresten meenam. En vooral die geuren kon ze ruiken. Verschillende wezens, allemaal onbekend.Direct wilde Blue enthousiast naar Vulcana kijken en keihard repen dat ze gelijk had, maar ze kon har kop niet weg bewegen. Ineens werd haar zich geblokkeerd en was er een sneeuwstorm ontstaan. Logisch, dit gebied hadden vrijwel enkel sneeuwstormen. Ineens voelde ze niks meer. Geen wind, geen geuren, takjes..Niks! Haar bek viel open. Huh? Hoe kan dat?
Haar ogen gloeiden nog steeds en trokken haar kop weer richting het vuur. Een waterplas was ontstaan rondom het dansende vuur. Vulcana deed vreemd genoeg haar poot erin en al vlug was er een beeldje ontstaan. Een wolvin met een lynxenwelp die naar haar snuit kreep. Beiden leken te glimlachen, zelfs hun ogen glinsterden. En dat had Vulcana gemaakt. Direct keek Blue naar Vulcana. Ze was net en soort tante. Ze probeerde haar te troosen. "Bedankt, Vulcana." Zei Blue met een glimlach. Direct keek ze naar het beeldje. Ze zag Kaina en haar zelf erin, spelend en gelukkig samen. Haar ogen stopten met gloien en tranen rolden over haar wangen. "Mam.." Zei Blue zacht, maar ze glimlachte tegelijkertijd wel.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen do dec 29, 2011 7:38 pm

Vulcana glimlachte zacht toen ze zag hoe vertederd Blue was met het beeldje. "Het zal nooit smelten zolang ik leef, en dat is nog heel erg lang," zei ze zacht. Ze aaide Blue liefkozend over haar kop and legde de takken van het vuur wat beter. "Ik hoop dat we snel wat bezoek krijgen, maar ik vrees dat bijna niemand door deze sneeuwstorm heen kan komen."

Onderwerp: Re: Meteorietenregen do dec 29, 2011 7:51 pm

Een witte schim verscheen voor de grot en 2 groene ogen verschenen er. Ze gaven een felle licht af en maakten het aanwezigheid van de wezen bekend. Een grijns verscheen op zijn gezicht. "Dan ben ik wel 'niemand'!" Zei Sysan Hakuryuu luid. Hij hief zijn witte poot en plaatste die toen hard op de grond. Grote windvlagen duwden de sneeuwstorm tijdelijk weg. De hemel en de zon was weer te zien en de zonnestralen reikten naar hem. Toen veranderde zijn grijns in een glimlach. "Gegroet." Zei Sysan en betrad de grot zonder een blik te tonen aan de Lynx. Zijn blik was enkel gevestigd op Vulcana. Net naast Blue stond hij stil en verdween zijn glimlach. Gewoon abrupt. Enkel zijn blik bewoog, die bewoog naar Vulcana's ogen. Hij maakte spleetjes van zijn groene ogen. "Je had het mis, derdegraads weerwolf." Zei Sysan en hief zijn kop wat, terwijl de warmte van het vuur probeerde hem te grijpen, maar het toch niet lukte.

Toen keek hij opzij naar Blue. Een 4-jarige Lynx kon hij opmerken. Toen hij recht in haar ogen keek, zag hij iets vaags wat hij niet direct kon beschrijven. Iets mysterieus. Sysan snoof en het vlammetje werd even naar beneden geduwd, maar wist overeind te komen. Het vlammetje had bijna een beeldje geraakt van een wolf met een jonge Lynxenwelp.
Zijn blik ging terug naar de weerwolf. Zijn blik stond uitdagend, maar tegelijkertijd wilde hij meer over hen weten.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen do dec 29, 2011 8:12 pm

'Het zal nooit smelten zolang ik leef, en dat is nog heel erg lang,' Zei Vulcana. Blue glimlachte en de tranen stopten met rollen en droogden op. "Gelukkig.." Zei Blue. Het zou prettig zijn, wanneer dit beeldje bleef bestaan en dat Vulcana lang bleef leven. Ze wilde niet weer dat er een leven uit haar klauwen zou vallen, zoals bij Kaina. Dit beeldje zou ze ook beschermen met haar leven. Wanneer zelfs 1 iemand zonder toestemming het beeldje zou raken, zou Blue die wezen eens wat leren. Een grauw wist uit haar bek te ontsnappen. Ze maakte vuisten van haar poten. Dan zou ze dat wezen z'n nek doorbijten en zijn hart eruit scheuren. Als einde zou ze hem onder een ijsschots bedolven. Een poot ging over haar kop heen en ze ontspande haar poten. Toen keek ze naar Vulcana. Ze moest kalmeren. Er gebeurde nu toch niets? Het was veilig. 'Ik hoop dat we snel wat bezoek krijgen, maar ik vrees dat bijna niemand door deze sneeuwstorm heen kan komen.' Zei Vulcana. Blue stemde in door te knikken. Ze zag hoe het vuurtje de takken verschroeiden die Vulcana net had geplaatst. Blue voelde de warmte ervan langsrazen.

Ineens sperden haar ogen open met weer dezelfde blauwe gloed. Direct keek ze weer om en zag iets wittigs. Er was een sneeuwstorm aan de gang, maar de schim tak er gewoon uit terwijl het dezelfde kleuren bevatte. Blue zag toen 2 groene wolvenogen hun aanwezigheid tonen door fel op te lichten. Blue stak haar oren naar achteren, maar onmiddelijk werd die weer overeind getrokken door iets. Een grijns meende Blue te zien verschijnen. 'Dan ben ik wel 'niemand'!' Zei het wezen luid. De naam bleef lichtjes weerkaatsen. Misschien kwam het door de grot? Wie weet. Het wezen trok zijn poot omhoog en toen die de grond weer raakte leek er wel een schokgolf door haar heen te gaan. Versteend bleef ze zitten en zag ze hoe de sneeuwstorm weggeduwd werd en de zon op het wezen scheen. Het was een..een..Wolf?! Een witte wolf met groene ogen. Hij glimlachte kort, terwijl zijn vacht schitterde door de zon. "Huh?" Wist Blue er enkel uit te krijgen. 'Gegroet.' Zei de jonge wolf tegen Vulcana. Blue hief haar wenkbrauw op. Hoezo negeren? Alhoewel hij naast haar stil bleef staan en emotieloos naar Vulcana keek. 'Je had het mis, derdegraads weerwolf.' Zei de reu. Blue wilde direct toeslaan, maar ze werd tegengehouden door dezelfde kracht die haar eerder had bestuurd. Net op dat moment keek de wolf hem aan. Al snel keek hij terug naar Vulcana en blies het vlammetje bijna uit.
"Wie ben je?" Vroeg Blue beheerst en haar ogen kleurden normaal. Ze kwam overeind en kwam boven de reu uit. De reu had iets agressiefs, maar toch ook iets goeds. Een zeer vreemde en eigenaardige combinatie. Maar er was genoeg raars aan MA.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen do dec 29, 2011 8:36 pm

Vulcana sprong recht toen ze de nieuwe wolf opmerkte en heette hem vriendelijk welkom. Haar gedrag maakte een ommekeer toen ze hoorde wat hij zei en ze grauwde woest naar hem, haar haren stonden overeind en het vuur flakkerde gevaarlijk hard aan, gevoed door haar woede. "Niemand noemt mij derderangs, pup," gromde ze naar de reu. Haar ogen glommen goud op en haar rode aura verscheen dat wild om haar heen bewoog. Ze vertrouwde hem niet en ze hoopte dat hij Blue geen kwaad zou doen.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen do dec 29, 2011 11:49 pm

De vacht van de rode weerwolf kwam overeind. Droog ging zijn blik naar het vuurtje dat nu niet meer zo klein was en zelfs de top van de grot wist te raken. De rode weerwolf was blijkbaar op haar teentjes getrapt, en niet zo'n beetje ook. Aan de blik van de weerwolf zag hij wel dat dit een wezen was waar je beter geen ruzie mee kon hebben, maar dat hield hem niet tegen. Hij was als licht en wind. Niks hield hem tegen. 'Niemand noemt mij derderangs, pup,' Zei de weerwolf. Hij meende gegrom te horen, maar hij bleef kalmpjes staan en sloot enkel zijn ogen. Weer verscheen er een griijns op zijn gezicht. Dus dit was een sterke rode weerwolf, volgens haar eigen gedachte. Zijn blik ging naar de Lynx naast hem. Deze Lynx had manen en dat was van een relatief zeldzaam soort( klopt ook écht.) Maar hij meende er iets vreemds in te zien. Maar wat? Dus een vreemde Lynx en een woeste weerwolf. De weerwolf die aan het uitbarsten was en een rode aura om zich heen liet ontstaan vertrouwde hem dus niet. Een 9 maanden pup, kom op zeg?!

"Calm down!" Zei Sysn luid en stampte zijn poot hard op de grond. Een sterke windvlaag schoot over de vlam heen en de seconde erna was het geheel gedoofd. Enkel wat rokerige geuren van de verbranding schoten omhoog."Als weerwolf moet je kalm zijn en je bewijzen, niet direct dreigen aan te vallen. Durf anderen te vertrouwen. " Zei Sysan licht geërgerd. Met een strenge agressieve blik keek hij de rode weerwolf aan. Een wezen die dacht dat hij of zij sterk was,moest deze les onthouden. "Ik wilde de godin van de wind ontmoeten om tegen haar te kunnen strijden. Dat is al heel lang mijn doel." Begon Sysan, "Maar ze is dood, maar alsnog besloot ik deze reis te maken om zelf de nieuwe god van de wind te kunnen worden."Hij plofte neer op de grond, maar keek strak naar de weerwolf. Snapte ze het?

Onderwerp: Re: Meteorietenregen do dec 29, 2011 11:57 pm

Vulcana lachte, "jij? De nieuwe god van de wind? Arme kleine pup, helaas moet ik je meedelen dat er al een nieuwe godin van de wind is. En ik moet anderen leren vertrouwen? Jij, kleine pup, moet respect hebben voor degenen die een hogere status hebben dan jij!" Ze pakte de kleine pup in zijn nekvel en hield hem voor haar gezicht, haar ogen vernauwden zich en haar vacht ging liggen, haar aura had zich terug getrokken in haar lichaam. "Pas maar op dat je je niet brandt aan die ongemanierdheid van jou." Het vuur wakkerde terug aan en kwam tot net onder de staart van de jonge reu, zonder hem te verbranden of aan te raken. Ze grinnikte en een sterke windvlaag schoot de grot in, gevolgd door een enorme donderklap en bliksem, waarbij bijna de hele grot zichtbaar werd.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen vr dec 30, 2011 12:06 am

"Vulcana, Stop!" Zei Blue luid en greep de nek van de pup en trok hem uit de poten van Vulcana en plaatstte hem op de grond. Het was niet écht haar stem, waarmee ze dat zei. Blue keek op. Haar ogen waren geheel blauw, vrijwel pupilloos. "Vulcana.." Begon Blue en ze klopte de reu op zijn rug terwijl ze Vulcana direct aankeek. Haar klauwen schoten uit haar poten die aangespannen waren. "Hij heeft een droom, laat hem die najagen. Jij werd ook niet in 3 tellen een godin-achtig wezen. Zijn karakter moet bijgewerkt worden, maar dat beslist hij zelf. " De stem waarmee Blue sprak was nu geheel onherkenbaar. Het klonk bijna als die van Kain, die even Blue gbruikte ter conversatie. De blauwe gloed in haar ogen verdween vrijwel irect. Enkel hoofdpijn heerstte bij Blue, waarna ze vermoeid viel op de grond, maar nog bij beustzijn was. "Wat..?"Vroeg ze zacht. Wat was er zojuist gebeurd?

Onderwerp: Re: Meteorietenregen vr dec 30, 2011 12:13 am

De weerwolf lachte kort. Sysan bleef haar serieus aankijken. 'jij? De nieuwe god van de wind? Arme kleine pup, helaas moet ik je meedelen dat er al een nieuwe godin van de wind is. En ik moet anderen leren vertrouwen? Jij, kleine pup, moet respect hebben voor degenen die een hogere status hebben dan jij!' Zei ze. Ineens had ze hem bij zijn nekvel gegrepen en keek hij recht in 2 bloedrode ogen. Sysan zag de houding van haar al spoedig veranderen in rustig. 'Pas maar op dat je je niet brandt aan die ongemanierdheid van jou.' Zei ze. Sysan hief zijn kop op. Hij bewoog met zijjn staart langs het vuu en doofde hem voor de tweede keer uiit. "I can handle you." Zei hij , maar direct raakten zijn woorden verloren door de Lynx. Ze riep de weerwolf tot halt en plaatste hem weer op de grond. Zo heette de weerwolf dus, Vulcana. Gelijk vormden zijn ogen spleetjes. Die naam pastte bij haar karakter. Ze barstte uit als een vulkaan. Toen viel de Lynx vermoid op de grond. Sysan kek op en keek toen naar Vulcana. "Wie is de nieuwe godin? Vertel het me!" Vroeg Sysan direct terwijl hij beschermend een poot voor de Lynx plaatste.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen vr dec 30, 2011 12:24 am

Vulcana keek naar Blue en probeerde onschuldig te grijnzen, wat niet echt lukte. "Het spijt me? Ik wou ook alleen maar wat plezier, ik heb jaren doorgebracht op die afschuwelijke plek." Ze glimlachte toen de stem van Blue meer op die van Kaina leek, ze begon echt hard op haar moeder te lijken, net zo zorgzaam. Ze aaide de lynx over haar kop en negeerde de uitgestoken poot van de pup, "je bent net je moeder jij, net zo zorgzaam." Haar ogen gloeiden even goud op en een gouden licht danste om Blue heen om haar te helpen op krachten te komen. Ze keek naar de pup, "ik denk dat de nieuwe godin van de wind je dat zelf maar moet vertellen, kleine pup." Ze tikte hem op zijn snuit en zei: "maar ik zou maar wat voorzichtiger zijn met wat je zegt, of iemand zou je eens kwaad kunnen doen voor wat je zegt. En ik denk niet dat iedereen zo vergevend is als ik of Blue hier." Ze zwaaide met haar staart en stak het vuur terug aan.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen vr dec 30, 2011 1:30 am

Vulcana zei dat de godin van de wind het zelf moest gaan vertellen, maar wie was die godin dan?Maar hij wist dat Vulcana al een hint had gegeven. 'Je lijkt op je moeder'Had ze gezegd tegen de Lynx. Was haar moeder..Kaina? Maar zo ja, waarom was de jong niet een wolf in plaats van een Lynx? Vreemd. Toen tikte Vulcana op zijn snuit. Een grom liet Sysan ontsnappen. Als er iets was wat hij haatte, was het getikt op zijn snuit om hem iets wijs te maken. Vulcana zei dat hij moest opletten met wat hij zei. Dat wist hij ook wel, maar zo was hij gevormd met de moeilijke tijd dat hij achter zich had. "Weet ik, maar je zou er anders nadenken als je in mijn poten zat. Ik heb wat achter de rug. "Zei Sysan oprecht en keek kort naar de Lynx. Zijn blik verzachte iets. 'Bedankt'zeiden zijn ogen tegen haar, waarna hij weer verhard naar Vulcana keek.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen vr dec 30, 2011 1:37 am

Vulcana glimlachte naar de jonge pup, "dat weet ik, jonge wolf, maar nu is het even achter de rug. Ga bij het vuur liggen en rust uit. Het zal misschien wel een moeilijke tocht zijn geweest om hier te raken. Voor mij niet, maar ik sla de meteoriet volgende keer toch maar over denk ik. Beetje overdreven, vind je niet?" Ze zette het beeldje van Blue en Kaina wat verder weg bij het vuur en schoof het naar Blue toe. "Jij bent ook niet de enige die het moeilijk heeft gehad, jonge wolf. We hebben allemaal een pad dat we moeten volgen, het mijne was, tot ik hier terug kwam, helaas gevuld met niets dan leugens, maar ook enkele oprechte vriendschappen." Ze knipperde dankbaar naar Blue en keek terug naar de pup. "Je bent nog jong," zei ze zacht. "Durf dat dan ook te zijn... Sysan," zei ze glimlachend, als een moeder die om haar pup geeft en plezier met hem heeft. "Nu kan je je problemen vergeten, ook al is het maar voor even, kleine wolf."

Onderwerp: Re: Meteorietenregen vr dec 30, 2011 1:39 am

Blue zag wazig een witte poot beschermend voor haar poot verschijnen. Alles werd langzaam scherper en toen zag ze hoe Vulcana onschuldig probeerde te doen, wat geen effect had op haar. Het was gebeurdt. Blue had haar emoties kunnen voelen. Geaai volgde over haar kop van Vulcana. Ze leek de pup totaal te negeren wat ze onacceptabel vond. 'Je bent net je moeder jij, net zo zorgzaam.' Zei Vulcana. Blue trok haar oren naar achteren. Dit was de échte Vulcana niet. Het was een 'er is niks gebeurd', schijnheilige Vulcana. Daar hield ze zelden van. 'Ik denk dat de nieuwe godin van de wind je dat zelf maar moet vertellen, kleine pup.' Zei Vulcana. Blue kwam overeind en voelde direct weer energie stromen door haar lijf. Oja, de reu wilde de godin van de wind uitdagen. Blue keek even licht bezorgd nmaar de pup. Als Vulcana hem maar niet steeds kleineerd. Toen zag ze ineens zijn blik verzachten en keken zijn groene ogen recht in de hare. 'Bedankt'leken zijn ogen te zeggen. Ze wist een glimlach te vormn en terug te knikken. "Ok, we zullen strijden. Niet nu, maar spoedig. En..Vulcana, je mag toekijken, maar probeer niet bij het gevecht te bemoeien, goed?" Vroeg Blue.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen vr dec 30, 2011 1:49 am

Verscheen er echt een glimlach op het gezicht van Vulcana? Hij zag kleine rimpels verschijnen in de mondhoeken en hij voelde een fijn gevoel. Vreemd. 'Dat weet ik, jonge wolf, maar nu is het even achter de rug. Ga bij het vuur liggen en rust uit. Het zal misschien wel een moeilijke tocht zijn geweest om hier te raken. Voor mij niet, maar ik sla de meteoriet volgende keer toch maar over denk ik. Beetje overdreven, vind je niet?' Zei Vulcana. Sysan knikte. Hij ging rustig op zijn buik liggen en plaatste zijn poten op zijn voorpoten. Het vuur weerkaatste in zijn ogen. 'Jij bent ook niet de enige die het moeilijk heeft gehad, jonge wolf. We hebben allemaal een pad dat we moeten volgen, het mijne was, tot ik hier terug kwam, helaas gevuld met niets dan leugens, maar ook enkele oprechte vriendschappen.' Zei Vulcana. Was Sysan geaccepteerd? Blijkbaar wel, nadat er bijna een gevecht was losgebarsten. Maar het werd rustig door de Lynx dat naast hem zat. 'Je bent nog jong,' Zei Vulcana, 'Durf dat dan ook te zijn... Sysan,'. Sysan was het ook. Enkel zat het erg diep in zijn hart verstopt. Het kostte veel moeite om die eruit te kunnen krijgen. 'Nu kan je je problemen vergeten, ook al is het maar voor even, kleine wolf.' Zei Vulcana. Syan knikte, maar keek direct op. Hoe wist Vulcana zijn naam? Hij wilde het vragen, maar zweeg. 'Ok, we zullen strijden. Niet nu, maar spoedig. En..Vulcana, je mag toekijken, maar probeer niet bij het gevecht te bemoeien, goed?' Zei Blue. Sysan keek opzij, naar de Lynx. Was zij..het? Hij grijnsde. Hij plaatste zijn poot op haar schouderblad en grijnsde. "Houd je vooral niet in." Zei hij grijnzend.

Onderwerp: Re: Meteorietenregen vr dec 30, 2011 1:46 pm

Vulcana grijnsde naar Blue, "ik zal proberen, maar ik kan niets beloven." Pretlichtjes dansten in haar ogen en ze voegde eraan toe: "natuurlijk zal ik me niet met het gevecht bemoeien." Ze keek naar Sysan en glimlachte vriendelijk naar hem, terwijl ze met haar staart nog wat meer takken op het vuur schoof. Ze nam een van de dikkere takken in haar voorpoten en begon er met haar nagels in te snijden. Af en toe keek ze naar buiten, de sneeuwstorm leek te zijn gaan liggen, maar het zou waarschijnlijk niet lang meer duren voor die terug zou opsteken. Ze keek weer naar Blue en Sysan, "is er nog iets dat jullie willen? Zal ik wat gaan jagen?"

Onderwerp: Re: Meteorietenregen vr dec 30, 2011 1:53 pm

Blue zag de poot van Sysan die op haar schouder zat. Sysan wilde dat het eerlijk verliep en Blue grijnsde. Natuurlijk. Alhoewel Blue een godin van de wind was en kon genezen en ouder was. Zo werd het best oneerlijk. Maar Sysan wilde het en ze kon zijn droom niet weigeren. Vulcana vroeg of ze ergens mee kon helpen, maar Blue bewoog haar kop heen en weer. "Nee, niks nodig. En voor jou, Sysan?" Zei Blue en keek toen opzij naar Syan. Het was vreemd dat Vulcana ineens vriendelijk tegen hem was. Maar hoe gedraagde Sysan zich? Hij leek vriendelijk, maar hoe tegenover Vulcana? Ze mocht zijn ondeugendheid wel.