Babbelhoekje

Lea vloog blij over de bossen, waar ze de vorige nachten had doorgemaakt. Ze had verschrikkelijk veel honger. Ze zocht snel met haar paarse ogen een prooi op de grond. Ze zag een hert vrolijk door het bos huppelen. Die is voor mij dacht ze. Ze cirkelde hoog boven haar prooi. Toen bleef ze hangen recht in de lucht. Ze sloeg hevig met haar vleugels om hoogte te maken. Toen ze hoog genoeg was richte ze zich terug op haar prooi. Het hert was op een groot open veld gaan grazen. Lea richte haar kop naar het hert en liet haar naar beneden vallen. Vlak voor de grond opende ze haar vleugels, en geruisloos storte ze zich op het hert. Ze trok de ruwe huid van het vlees van. Ze begon te eten van het hert dat ze gevangen. Opeens voelde iets, haar horens voelde een kleine tinteling. Een soort van druk die steeds groter werd. Opeens voelde ze iets in haar rug. Een pijl was diep in haar dikke huid gedrongen en het witte bloed drupte eruit. Ze liet haar prooi vangen en keek rond. Ze zag niets maar ze vond het niet veilig. Ze sloeg haar vleugels open, klaar om op te stijgen. Toen er opeens ook een pijl in haar vleugel schoot. Ze hadden haar zwakke plek geraakt. Ze kromp ineen. Ze voelde nog een pijl en nog een. En toen werd alles donker voor haar ogen. Ze viel neer. Toen ze terug wakker werd voelde ze een koud metaal rond haar nek gespanen. Ze opende vluchtig haar ogen. Ze stond op het midden van een open plek met allemaal rare wezens. Ze spraken een rare taal en hadden gaan vleugels. Ze had al over deze wezens gehoord. Mensen dat warren die wezns. Ze had nog steeds verschrikkeliik veel honger. Een kleine jongen wandelde naar Lea. Lea schrok en sprong achteruit. De kleine jongen stak zijn hand uit. Hij opende zijn hand. Er lag een kleine vis in de handpalm van de jongen. Lea kkek naar visje. Ze stak haar kop naar voren om het visje te pakken. Opeens begon een grote man te schreuwen tegen de jongen. De jongen rende weg. Lea was boos. Waarom deed hij dat nouw. Ze toonde haar tanden naar de man. De man toonde geen angst. Hij richte zich op Lea en zei iets van 'Jij stomme draak, ik jou lesje leren'(Lea kan geen mensentaal, ze kan het een klein beetje verstaan). De man begon met een zweep naar Lea te slaan. Nu was de maat vol! Lea kon er niet meer tegen. Ze brulde recht in het gezicht van de man. De man viel achteruit. Andere mensen kwammen af en begonnen ook te slaan met zwepen. Ze brulde een tweedemaal en ze sloot hastig haar ogen. Een fel geel licht afkomstig van een klein steentje die in haar nek zat verlichte de helle markt en de straten eromheen. Ze opende terug haar ogen. Een gele draak was nu te zien. Ze keek boos naar de mensen die haar sloegen. Even duurde het maar en ze gebruikte haar krachten: sun power. Een fel licht ze wit als de zon ging met flitsen van haar lichaam. Mensen vielen op de grond. De man en zijn helpers vielen ook op de grond. Ze opende terug hunogen die nu helemaal wit was. Ze konden nieks maar zien. Hevig sprong Lea op en neer terwijl de flitsen in het rond schenen. Toen de markt bezaaid was met mensen. Stopte Lea met de flitsen. ze hijgde en zag onschuldige mensen wenen. Ze keek naar de mensen terwijl de steen wit werd en het overvloeide naar heel haar lichaam. De witte draak stond nu op het plen met mensen die op de grond kropen. Ze keek naar de onschuldige mensen. Ze knikte en alsof er niets gebeurd was konden de ondschuldige mensen terug zien. Bij het aanzien van Lea renden de mensen van het plein. Ze bleef alleen achter op het plein. Toen ze hoorde dat de jongen terug was met het visje in zijn hand. Lea pakt voorzichtig het visje uit de hand van het jongetje en ze slok hem in zijn helen op. Ze zag dat het jongetje wegrende naar een winkeltje waar hij iets roepte tegen de mensen in het winkeltje. Lea keek naar de man en zijn helpers die kreunend op de grond lagen. Ze gromde nog eens naar de mensen en brulde. Toen ze opeens een mens hoorde naderen.