Weder gekeerd

Een zwart/witte wolvin liep rustig over de sneeuw. Ze voelde het water langs haar poten druppelen. Ze liet het bevriezen en daarna weer smelten. Ze grijnsde even en keek voor zich. Het gebied wat ze had achtergelaten, het gebied war haar beste vriendin was gestorven. Okami zuchten en gaf een snelle huil, haar ogen flitsten even van zwart naar wit, en werden daarna even rood. Ze schudde haar kop en haar ogen werden weer gewoon grijs. Ze moest zich nu rustig houden, ze had het afgezworen, maar het was sterk hier. Ze moest nu rustig blijven. Rustig keek ze rond, hopelijk kwam er ook nog iemand.

Op een grote afstand spoorde Serko een schim op.Hij landde voor de zwart witte wolf en spreidde zijn vleugels en grijnsde."Weer een bewoner,hea?"zei hij met een zware stem en hief zijn wenkbrauw wat op.

De wolvin keek omhoog, een paarse vogel hing boven haar, zijn zware stem bereikte haar. 'Ik woonde hier al langer, ik leef al langer dan jij hier.' Antwoord Okami rustig. Haar ogen worden even net zo rood als die van de vogel. 'Wie ben jij?' vroeg ze daarna, nog steeds met een rustige stem.

"Serko,ik ben een wezen uit een andere dimensie en daar wordt ik ernstig gevreest maar ik heb iedereen daar uitgegroeid en ben momenteel naar deze dimensie gekomen,schepsel"zei Serko en zette zijn vleugels weer bij zxijn lichaam.Hij had een redelijke bui dus leek hij Neutraal terwijl hij slecht was."Maar wat is jouw naam?"zei hij en duwde met zijn tong de kop van Okami naar boven en trok daarna weer zijn kop terug.

Okami luisterde rustig naar de woorden, even dacht ze aan haar verleden. Die leek op het verhaal van dit wezen, Serko. Ze zuchten even, voelde de tong onder haar kin en gromde, 'Blijf van me af, beest.' Gromde ze en haar ogen werden rood. Ze schrok en ging weer zitten, 'Sorry' zei ze enkel en antwoorden daarna, 'Okami is mijn naam. Ooit de godin van de Natuur, nu meester van Yin en Yang.'

Vulcana verscheen en glimlachte naar Okami en ze knikte naar Serko. "Ik ben blij dat je terug bent, hoe was je reis?" Ze gromde zacht naar Serko, ze vertrouwde hem nog steeds niet goed. Haar haren stonden rechtop voor de kou wat buiten te houden en ze spuwde even vuur om het warmer te krijgen.

Okami keek even om, een wel bekende stem was haar ter oren gekomen. Ze herkende Vulcana, met haar rode vacht, meteen. 'Hallo, Vulcana, jij bent zeker de enige die niet uit het gebied weg getrokken is.' Zei ze rustig. Ze keek even van Serko naar Vulcana, blijkbaar zat er iets niet goed tussen hun. Ze voelde het, ze moest die twee uit elkaar halen. Ze voelde het vuur van Vulcana langs haar poten en aan haar vacht likken. Ze spuwde er zelf een paar blauw vlammetjes bij en keek even naar het effect, 'Ach ja, hoe was mijn reis. Familie is dood, vrienden verdwenen, zo iets kun je het wel noemen,' zei ze rustig.

Vulcana keek even rond, "Blue moet hier ook nog ergens zijn. En Kaina heeft ons ook verlaten, ze is er niet meer. Er lopen hier ook nog twee pups rond, waar ik voor zorg, en dan Aiya en Dreamer." Ze ademde diep in en ademde weer uit, rond haar verspreidde een warme gloed zich en vuur vormde zich in haar vacht en ging het deel rond waar ze stonden. De sneeuw smolt, de wind ging liggen, overal was nu groen gras en het was aangenaam warm. Ze glimlachte en het vuur doofde uit.