Serko's aankomst

Een duistere,donkere lucht was zichtbaar boven de bergen.Ijskoude winden raasde voorbij en in het verte zag je 2 fel rode ogen,Namelijk de ogen van Serko.Na een ogenblik zag je een groot wezen met een paarse,grijze huid.Hij brulde hard en wapperde met zijn vleugels waardoor hij een harde wind creërde.Traag zette hij zijn staart neer op de grond,door de kracht die hij gebruikte om zijn staart op de grond te zetten veroorzaakte verderop een lawine en achter hem ontstonden schuren in de grond.Hij keek naar het gebied en zag allemaal wezens maar wolven zag hij het meest.Een grijns onstond op zijn gezicht en hief zijn kop een beetje."Binnenkort zal het hier 1 en al duister zijn"zei hij en vloog over de bergen heen en landde op een heuvel ,dichtbij het vallei en dichtbij de bergen.Hij hoorde opeens wat en snauwde"Wie is de zielige ziel loze die mij stoort".Hij zei het van rustig naar wat normaler.Bij het laatste woord van zijn zin snoof hij en keek hij met zijn ooghoeken naar achteren.

Vulcana sprong vanaf een van de uitstekende pieken van de berg. Ze gromde en landde in haar wolvengedaante voor de Shadow Lugia, "ik ben Vulcana." Haar rode vacht bewoog zacht in de wind en het werd langzaam aan donkerder, de wind stopte en ook de lawine stopte. Het leek alsof de tijd zelf was gestopt.

Serko snoof eventjes maar stopte daarna en zei snauwend"Serko".Hij bleef de rode wolf aankijken en zag de lawine stoppen en keek terug naar Vulcana maar schonk weinig aandacht aan haar.Hij hield haar wel in de gaten en snoof weer,als ze wou vechten dan kon hij haar toch simpelweg verlammen.Hij opende eventjes zijn kaken en wist niks te zeggen.

Vulcana grijnsde en gaf een huil, waardoor de lawine weer verder ging en het terug begon te waaien. Ze raakte een hoop sneeuw aan toen ze verder stapte, en die smolt direct. Ze gaf weer een huil en de lucht betrok, regen viel uit de hemel en een bliksemflitsen spleten de hemel. Haar ogen werden donkerder en dan rood, haar vacht veranderde van rood naar zwart en de bliksem sloeg in naast haar. Ze lachtte vals, "jij dacht toch niet dat ik van de goeden was zeker? Op sommige momenten ben ik goed, anderen slecht, dieren smeken mij voor genade, zelfs als ze weten dat ze geen kans maken." Haar gedaante veranderde langzaam naar een weerwolf en spreidde haar klauwen.

Serko knikte bij haar antwoord."Nooit via uiterlijk beoordelen"zei hij enkel tegen Vulcana en spreidde zijn vleugels voor even en zette ze weer bij zijn lichaam.Hij hief weer zijn kop wat en boog ermee wat over de weerwolf heen."Ken jij wat slechte wezens hier?"vroeg hij kort en grijnsde bij het woord 'slechte'.Hij bleef de weerwolf wat afschuwend aankijken afwachtend op een antwoord.

Vulcana grijnsde, "ik, Aiya, Rochus, Vulcan, en vooral Devil, maar vanaf dat die weer tevoorschijn komt, gaat hij niet lang meer leven." Ze gromde naar Serko als hij iets te dicht kwam en ze keek hem in de ogen. "Als je wil kan je bij mijn clan komen, daar zit Aiya in, wij gaan samen Devil doden, zodat ik mijn bestaan als goede volledig kan opgeven."

"Ik begin liever zelf een clan binnenkort"zei Serko en dacht aan de naam Devil.Hij grijnsde kort en bleef de teef aankijken."Maar je bent slecht en kan niet slecht worden" zei hij en snoof en gromde heel zachtjesen vertrouwde Vulcana niet echt.
(Wanneer komt Devil online / )

Vulcana knikte, "dat is ook goed. Maar ik ben niet volledig slecht, mijn slechte kant wordt meestal naar het oppervlak getrokken door slechte wezens die genoeg invloed op me hebben, zoals jij." Ze merkte dat Serko haar niet echt vertrouwde en dat liet ze maar zo.

(Ik heb geen flauw idee)

Serko knikte en keek om en keek terug naar Vulcana.Hij ging uit op zijn instict en voelde dat achter hen een sterke kracht was van een wezen.Hij besloot weer om te kijken en brulde hard,niet kwaad maar waarschuwend"Laat je zien!".Hij ging naast Vulcana staaan zodat hij haar in de gaten kon houden en wapperde even met zijn vleugels.

Vulcana draaide zich om en gromde dreigend, ze voelde ook iets, maar ze wist niet wat. haar haren stonden recht en haar tanden waren ontbloot. "wie is daar? Niemand kan zich verbergen voor mij..."

Dreamer verscheen uit het niets een aantal meter van de twee af, ze had geen last van de wind, haar ogen waren leeg en wit. Ze was bijna net zo groot als Serko haar vleugels waren gesprijd en met een zacht ratelend geluid veranderde haar vacht in een witte huid van schubben. Ze grijnsde breed, haar staart was nu een dodelijk wapen geworden omdat ze hem als zweep kon gebruiken.

Vulcana glimlachte naar het wezen en boog, "gegroet Dreamer, welkom hier in magic animals. Ik hoop dat uw reis aangenaam was. Een superieur wezen zoals u is moeilijk te vinden in deze omstreken."

Dreamer grijnsde licht, mooi de dieren hier wisten hoe ze zich moesten gedragen tegenover haar... Haar uitdrukking werd weer rustig en emotieloos 'mijn naam is Dreamer' zei ze kalm als de wind. Haar lege ogen gleden langs de twee wezens voor haar, ze schatte hun kracht een beetje en ze kwam uit op dat Serko ongeveer gelijk aan haar stond: hij was ongeveer even sterk en ook zijn grote kwam met die van haar overeen.

Vulcana glimlachte, "excuseer, maar wat voor schepsel bent u eigenlijk? Normaal kom ik dat direct te weten, net zoals alle goden dat kunnen, maar bij u voel ik verwarring."

Dreamer keek naar de wolf en trok een beetje misterieuze emotie op haar gezicht 'vele vroegen het zich af, ik behoor tot de Draken ookal heb ik soms een vacht' legde ze rustig uit. Haar staart zwiepte wat door de lucht, ze zou haar vacht pas tevoorschijn halen als ze het koud kreeg en de Lugia een beetje kon vertrouwen.

Vulcana boog, "dan bent u een van de weinige vachtdraken, zoals goden en uitverkorenen hen noemen, over. velen zijn gevlucht, voor de tweevoeters, of mensen, omdat hun vacht zeer gegeerd is bij hen. Dat verklaart het verwarde signaal dat ik van u kreeg, vergeef me deze stommiteit. Normaal buig ik voor niemand, maar zelfs de machtigste god, wat ik zeker niet ben, buigt zelfs voor u soort." Ze stond weer recht en een gloeiende bol kwam van onder haar keel en vloog naar Dreamer, "aanvaard de bescherming van een godin, niets is sterker dan een pantser door mij gesmeed."

Dreamer luisterde naar wat Vulcana zei, deze wolf was dus een god zoal ze al dacht. Ze knikte één maal naar Vulcana als dank, ze aanvaarde de bescherming van haar "bol" waarna ze haar noramle vorm liet zien: Het een zacht ratelent geluid klapte de schubben om en lieten een witte vacht tevoorschijn komen. Zelfs de machtigste god... Dreamer kwam weinig in contact met andere levende wezens (behalve misschien haar eten) maar ze wist dat deze Vulcana zich op recht zo gedroeg en Dreamer aanvaarde dit gedrag.

Vulcana glimlachte, "uw vacht is prachtig, als ik eerlijk moet zijn. Bent u goed of slecht?" vroeg ze, terwijl ze even naar Serko keek en haar vacht veranderde van zwart naar rood.

(Vulcana's vacht is zwart als haar slechte kant het overneemt, rood is de goede kant)

'ach ik ben vanalles' Dreamer grijnsde vals en breed, haar vacht werd grijs, haar staart en achterpoten zwart en haar ogen gloeiden rood op. Ze schudde haar vacht uit en zwijpte met haar staart. Haar grote lichaam was voor iedere vijand een vreselijk moordwapen, nu was het een duuster moordwapen...

(Dreamer kan het besturen door haar duistere krachten)

Vulcana glimlachte, "hetzelfde bij mij Dreamer, de gedaante waarin je me daarnet zag was mijn slechte gedaante." Ze keek naar de lucht en ze zuchtte, een traan rolde over haar wang en ze schudde snel haar kop.

Dreamer grijnsde 'tja niets is wat het lijkt' zei ze haar stem was iets minder wijs en er zat een vals vleugje in. Haar ogen gloeide fel op en langzaam verkleurde haar vacht naar wit en werden haar ogen weer leeg zoals voorheen. Ze strekte haar nek en keek Serko aan toen glaad haar blik door naar Vulcana en ze glimlachte heel licht.

Vulcana glimlachte terug, "dat heb ik een tijd geleden ook al ondervonden. Iemand die ooit een vriend van me was, heeft mij en zijn clan verraden, hij staat nu aan de kant van Devil. Hij is een gemene, valse en verradelijke slang, de zoon van de godin isis, waarvan ik haar uitverkorene ben, en de god Anubis. Ik vertrouwde hem en hij heeft me ook verraden."

Dreamer knikte begrijpelijk, ze had immers zélf de tijd van de egyptenaren meegemaakt - ze vond nog steeds zand in haar vacht- maar de goden had ze nooit leren kennen ze had toegeken naar hoe de mensen bouwden en werketen, ze was niet erg lang gebleven. Dreamer keek Vulcana aan 'zelfs slecht iemand verraad zijn roedel niet'

Vulcana keek Dreamer aan en zei: "hij zat in mijn roedel, of hoe ik het liever zeg, mijn clan. Hij wist dat ik tegen Devil zou vechten, en hij wou me offeren aan hem, als ik de krachten van Isis niet had gehad, was ik nu waarschijnlijk dood, want ik ben weg kunnen teleporteren, hij had zelfs mijn partner dodelijk vergiftigd."

Dreamer zuchtte 'sommige wezens weten niets van het leven af, andere wel. Zij die het weten moeten het doorgeven aan fammilie om te voorkomen dat zij ook zo worden' sprak Dreamer op de manier waarop ze wezens raad gaf. Ze ging langzaam liggen, ze kon niet eeuwig staan.