Ijs

Ellune gromde. Een engel had hem in een blok ijs gestoken terwijl hij duivel was, een van zijn weinige zwaktes. Hij kon niet meer bewegen, dus liet hij zijn gedachten in een cirkel rond het ijs verdergaan, hopend dat iemand het zou horen. 'Frozen for a thousand years... Ellune shall be no more...' Daarna viel hij flauw, zich niet bewust van een sterke kracht in de buurt.

Vulcana stapte als weerwolf door de bossen, op zoek naar geschikt hout voor amuletten, wanneer ze opeens iemands gedachten hoorde, 'Frozen for a thousand years... Ellune shall be no more...' Ze volgde de gedachten terug naar hun bron en vond een groot blok ijs met daarin een gedaante. Ze kwam dichter en zag een duivel, die er menselijk uitzag. Zijn bovenlijf was ontbloot, zijn zwarte haar kwam tot onder zijn schouders, de punten van zijn zwarte vleugels kwamen tot onder zijn knieën. Hij had zwarte, scherpe nagels en grijze naar voor gericht horens. Hij straalde pure slechtheid uit. Ze voelde een vloek, uitgesproken door iets goeds. Ze legde haar poot op het ijs en fluisterde "Ellune..."

Ellune's ogen schoten open wanneer hij zijn naam hoorde, zijn krachten kwamen een beetje terug. Hij keek naar waar de stem vandaan kwam en zag een rode weerwolf staan. Hij voelde dat ze verward was, slecht en goed tegelijk, en erg machtig. Ze had haar poot tegen het ijs en langs daar voelde hij haar medeleven in het blok ijs. Hij projecteerde zijn gedachten naar haar, 'haal me hieruit' hij slikte zijn trots in en voegde 'alsjeblieft' eraan toe, anders zou hij zeker sterven.

Vulcana glimlachte en knikte. Langzaam begon ze het ijs te smelten, wanneer zijn bovenlijf ontdooid was, stopte ze en zei: "het spijt me, ik moet even terug op krachten komen."

Ellune glimlachte zwak. "Toch bedankt." het was even stil, daarna vroeg hij: "waarom help je me? Ik bedoel, waarom zou je een duivel helpen?"

Vulcana zuchtte en zei: "ik ben niet zeker... Ik denk dat ik het doe om te vergeten wat een van jullie soort me heeft aangedaan. Althans, ik denk dat hij een van jullie is." Haar krachten waren al terug wat hersteld en ze begon aan zijn armen te werken.

Ellune keek naar haar terwijl ze aan zijn armen werkte. Na een tijdje was het ijs dun genoeg, hij brak het met zijn armen. Hij begon zijn benen te ontdooien, terwijl de weerwolf aan zijn vleugels werkte. "Je weet mijn naam al, maar wat is de jouwe eigenlijk? En ben je altijd weerwolf, of is dat je totum?"

Vulcana sprong achteruit wanneer Ellune het ijs brak en ze werkte daarna aan zijn vleugels. "Mijn naam is Vulcana, en ik ben een wolf, een weerwolf is mijn totum. Wat is de jouwe?"

Ellune had zijn benen ontdooid gekregen en spreidde zijn vleugels, waardoor al het ijs brak. "Bedankt, Vulcana. En mijn totum is een duivel, mijn gewone gedaante is een vampierweerwolf. Maar ik ben vervloekt door een engel, en nu moet ik dus een duivel blijven."

Death kwam met een enorme sprong bovenop ellune terecht. hij gromde "wat moet jij duivelsgebroed bij mijn zusje?!?"

Vulcana smolt een groot blok ijs dat op haar afkwam doordat Ellune zijn vleugels had gespreid. "Ik heb gevoeld dat je vervloekt was, en ik wou dat ik er iets aan kon doen. Heb je ooit al eens gehoord van een zekere Devil?" Daarna zag ze Death naar Ellune springen, ze gromde en duwde Ellune uit de weg. "Death, laat hem met rust."

"wat!" riep death "bescherm jij deze duivel? hoezo doe je dat nou weer?" hij viel bijna over een brok ijs op de grond

Ellune gromde wanneer Vulcana hem weg duwde. Voor een meid was ze best sterk, 'en knap'. Daarna zag hij waarom, een weerwolf botste frontaal tegen Vulcana die nu op de plaats stond waar hij had gestaan. "Ze kan zelf kiezen wie ze beschermt." Hij draaide zich naar Vulcana en hielp haar recht. "En ja, ik ken Devil. Hij is de zoon van isis en Anubis."

death gromde woedend tegen ellune, hij begreep er nog steeds niet echt veel van waarom vulcana hem beschermde

Vulcana mompelde een bedankje en hielp Death terug recht. "Ellune heeft gelijk. Ik kan beschermen wie ik wil." Ze liep terug naar Ellune en smolt nog een brok ijs dat aan zijn vleugels was blijven hangen. "En stop met grommen, death. Ik bescherm hem wegens dat geval met Devil, ik wil niet alle duivels tegen mij hebben."

Ellune keek verbaasd naar Vulcana. "Wat is er gebeurd tussen jou en Devil?"

"ow" zei death,"zit het zo" hij kalmeerde en vertrouwde zijn zusje in haar keuze

Vulcana keek naar Death en dan naar Ellune. Isis kwam uit haar lichaam. "Ik ben de uitverkorene van Isis. Ik heb Devil aangeboden om weer bij zijn ouders te leven, bij mij en Seto, Anubis' uitverkorene, en hij nam het aan. Maar nu heeft hij ons allen de oorlog verklaard."

death, die niet van dit onderwerp hield, wendde zich een beetje van het gesprek af en liet vulcana het verhaal uitleggen aan ellune

Ellune gromde toen Vulcana vertelde wat Devil had gedaan. "Normaal zou ik dit niet doen, maar ik zal aan jouw zijde vechten in de oorlog." Hij glimlachte en legde zijn hand op haar schouders, "omdat je me hebt gered. Een paar minuten langer en ik was waarschijnlijk dood."

Vulcana legde haar poot over Ellune's hand en glimlachte. "bedankt, Ellune. Je zal altijd welkom zijn in mijn grotten en territorium. En je zal ook altijd welkom zijn in mijn clan." Ze boog voor hem.

"gezellig," zei death, hoe meer zielen hoe meer vreugd! we kunnen alle hulp gebruiken in deze moeilijke tijden!

Ellune glimlachte naar haar. Wanneer ze boog, zei hij: "je hoeft niet te buigen voor mij. Je had het over een clan, vertel daar eens wat meer over."

Vulcana stond weer recht en knikte. "mijn clan is de Dragonpact Clan. het maakt niet uit of je goed of slecht bent," ze keek even naar de grond en mompelde dan, "of allebei. Wie in de clan komt krijgt een amulet met gaten in. Daarin komen drakenparels, dat zijn parels waar een draak in woont. De draak zal er niet uitkomen tot je jezelf hebt bewezen. Als je wil, kan je erbij."

Ellune dacht even na en zei dan: "als je het niet erg vindt, ik zou er graag in komen."