De tempel van Glados

Op een altaar zat Glados.
Hij had andere magische wezen ontmoet, jammergenoeg, sloten ze hem meteen buiten.
Hij liep op 2 poten, en was geen wolf, zoals hun.
Het maakte Glados zelf niks uit, maar hij was bang, dat ze niet wisten, hoe wijs hij was, en dat ze hem nodig zouden hebben.

Kaina kwam onderzoekend binnen en veranderde in een arend, ze ging op een armleuning van Glados zitten en zei "cool, je eigen tempel".

"Ja zeker."
"Gegroet, ik ben Glados, sommigen beschouwen mij, als de meest wijze Krokodil."
"Anderen beschouwen mij, als de Bewaker, van De tempel."
Glados Stond op, en liep naar een stenen knop toe.
Glados ging op de knop staan, en de krokodillen bekken aan de zijkant, gingen open, en het meertje stroomde vol.
"Zo kan er geen kwaad binnen komen." zei hij kort

Kaina had respect voor Glados en boog even "ik ben Kaina, wijze van de wind, beschermer van al wat goed is, mijn lot, de duivel verslaan".

"Wanneer komt de duivel?"
"Het zou een eer zijn, om met u mee te vechten."
Glados knielde.
"Mijn Ras heeft niet echt zo zeer een Element, wij gebruiken onze wijsheid, om onszelf te verdedigen."

Kaina glimlachte en zei "de duivel komt weldra maar in een onbekende gedaante, het zou mij ook een eer zijn om samen met u te vechten".
Ze boog kort en haar gloed werd groen.

Glados keek naar de zon.
"Het is tijd." zei hij, en hij stak z'n zwaard de lucht in.
Hij liep naar binnen, en dan naar boven.
Glados duwde tegen een houten balk aan.
een Reuzen vergrootglas begon te draaien, en een straal van licht, kwam op het meertje terecht.
een pad van licht kwam tevoorschijn.
"Volg het pad van licht, en u komt bij de schaduw uit." zei Glados wijs
"Ga nu, ik kom u ooit nog wel een keer te hulp."
Glados knielde.

François zat op een steentje langs het meer. Hij was inslaap gevallen, maar hij was wakker geworden door de stemmen van de wolf en de krokodil. "Kan 't wat zachter!" riep hij met een zacht, hoog stemmetje.

Kaina boog even en zei "dank u ".
Met een brok in haar keel liep ze verder.
(ik ga verder in het schimmenrijk )

François keek de wolf boos aan. "Altijd weer gestoord uit m'n slaapje..." zei hij en gaapte even. Daarna keek hij naar Glados en grijnsde.

Glados hoorde het niet, en stapte op Francois.
"Bedankt dat u gekomen bent." riep hij nog achter de wolf aan.

François kroop boos onder zijn voet uit. "Hoe durf je!" riep hij opeens met een harde, zware stem, alsof het van de goden kwam.

"Huh?" zei Glados dom, en hij keek naar de vlieg.
"Hallo daar, kleintje." zei Glados tegen Francois
Glados pakte hem op, en nam hem op 1 vinger.

"Ik ben François. De Goden hebben mij het eeuwige leven geschonken, en ik kan via hen praten." zei François en maakte een buigen als wijze van groet. "En wie bent u, grote groene hagedis op twee poten?" vroeg François en glimlachtte naar hem.

(Moet stoppen, dag!)

Ying kwam aanlopen. Ze bleef van een afstandje in de bosjes staan kijken..

___________________________________
Een Paar dagen na z'n komst hier, kwam Glados Terug.
De Kalender stond al hoog.
"Ze weten niet wat er gaat gebeuren.." zuchtte Glados
"Ze kennen de krachten nog niet, de ware krachten.."
"Chaos, De Maan, De Zon, Dood.."
Glados zuchtte, en keek op naar de lucht.