'S nachts

Een duistere bewolking was over MA gevallen die paars verlicht was, het was een aankondiging van duistere tijden, en een kille wind sneed guur door de vacht van een normaal blauwe wolvin, neen, deze keer was ze echter zwart, een kleur die ze nog nooit had meegemaakt. Wat was er toch aan de hand? Haar ogen waren helemaal rood, en haar gedachtes sloegen op tilt. Op een of andere manier had ze geen échte controle over haar lijf. Kaina hijgde zwaar en bleef bij de watervallen staan, paars maanlicht kwam door haar zwarte gloed heen die als een sluier om haar heen zat. Ze was veranderd, héél erg, er was slechte energie op een moment van zwakheid in haar lichaam binnen gedrongen. Ze beet op haar tanden en dacht Het is gebeurd toen ik verdriet had bij Rochus en Vulcana, maar het is niet meer helemaal mijn lichaam, ik moet iets verzinnen. Ze keek moeizaam op en ging nu nog meer hijgender zitten, het putte haar uit dat ze veel moeite moest doen voor de kleinste beweging, als dit nog langer zou doorgaan zou de slechte energie haar lichaam overnemen en haar eruit smijten. Haar ogen werden groot en zwarte tranen drupte op de grond en bedekte het als inkt. Iemand moest haar helpen! Ze stond op en gaf met veel moeite een huil naar iemand.

Vulcana had de huil gehoord en kwam naar Kaina. Ze veranderde in haar weerwolfgedaante en ze bukte zich. "Lig stil, bewegen maakt het erger." Ze legde haar poot op Kaina' zij en de gouden band rond haar bovenarm glitterde in de duisternis van de nacht. Een fel gouden licht kwam uit de hemel naar beneden en overdekte Kaina. "Vertrouw haar, Kaina, ze zal je helpen."

Kaina keek Vulcana smekend aan toen ze kwam en zei "Sorry" een zwarte traan viel weer op de grond, maar de gloed haalde hem al snel in, en net voordat hij de grond raakte werd hij doorzichtig. Trillend stond Kaina op en was bang om Vulcana aan te kijken. "Het spijt me zo erg, ik breng alleen maar gevaar in MA" zei Kaina en vervolgde stotterend "H-ehheb je n-net Isis naar mij verzonden?". Ze klappertande even en voelde een hevige steek: de zwarte energie werd uit haar lichaam gebannen en verliet het in de vorm van een zwart ademwolkje.

Vulcana keek naar het wolkje en haalde een flesje tevoorschijn. Ze ving het wolkje erin en sprak een spreuk uit. "isis, kan je dit in een andere dimensie gooien, waar ik nog bij kan?" Het gouden licht raakte het flesje aan en het verdween. "Kaina, het is oké, en van Isis moet je Rochus niet doden, ze geeft hem een kans. En je brengt MA niet in gevaar, je helpt ons het te overwinnen, soms gaat het slechter voor het beter gaat. Je mag meetrainen met clan, dan kan je een oogje op Blue houden." Ze glimlachte en stond recht.

Kaina keek Vulcana verdrietig aan en zei "Je doet zo veel voor me, ik hoop dat ik ooit ook iets groots voor jouw kan doen". Nogsteeds trillend liep ze een stukje en kuchtte kort, ze schudde haar hoofd even doorelkaar en zei toen "Bedankt, en als het mag zou ik ook in je clan willen gaan ". Ze boog haar hoofd even en zei toen "Voordat jij, of iemand anders in MA was dacht ik altijd dat ik alles wist, dat ik niet meer kon leren" de wind stierf af en Kain keek Vulcana nu aan "Maar nu jij er bent weet ik dat ik nog niet eens weet hoe ik gevaar moet tegenhouden, bedankt daarvoor".

Vulcana glimlachte naar Kaina en zei: "voor mij is het al goed genoeg dat je mijn vriendin bent, Kaina. En ik ben vereerd je in de clan te mogen opnemen. En je kan altijd bijleren, maakt niet uit hoeveel je weet." Ze keek richting het schaduw woud en zei: "ik moet dringend door, zaken met vrienden. Het clanterritorium is in het schaduwwoud, blijf gewoon daar rondlopen tot je een enorme cirkelvormige muur ziet, als je er bent, geef een huil, ik hoor je wel." Ze glimlachte en knikte Kaina vriendelijk gedag, waarna ze wegrende.

Kaina voelde warmte die ze eerder in haar lijf had voelen lopen nu weer een stukje naar buiten komen. Was ze nu alleen? Was Isis nu bij haar? Ze rilde even en keek in haar spiegelbeeld, ze was afgevallen. Kaina zette een paar stappen en dronk toen wat water. Ze besloot weg te gaan en liep op haar doie gemak de bosjes in en verder.